Over the past generation Detroit has suffered economically worse than any other of the major American cities and its rampant urban decay is now glaringly apparent during this current recession. Yves Marchand and Romain Meffre documented this disintegration, showcasing structures that were formerly a source of civic pride, and which now stand as monuments to the city’s fall from grace.
“Ruins are the visible symbols and landmarks of our societies and their changes, small pieces of history in suspension. The state of ruin is temporary by nature, the volatile result of the end of an era and the fall of empires. This fragility, the time elapsed but even so running fast, lead us to watch them one very last time: being dismayed, or admiring, wondering about the permanence of things. Photography appeared to us as a modest way to keep a little bit of this ephemeral state.” See for Houses in Detroit Photography &
Urban Exploration Abandoned Places Henk van Rensbergen Photography
Spookstad Motown
Fotodocument / Detroit
Vervallen autofabrieken, verlaten wolkenkrabbers, een station waar nooit een trein binnenrijdt. De ruïnes van Detroit zouden het goed doen als industrieel themapark, als een soort Pompeï van de twintigste eeuw. Yves Marchand (30) en zijn collega Romain Meffre (23) legden de vergane glorie van de autostad vast. Ze groeiden allebei op in de Parijse banlieue en delen een liefde voor ruïnes. 'Ze zijn een metafoor voor het menselijk tekort. Hoe we vergeefs eeuwigheid nastreven door monumenten voor onszelf op te richten.' Ze begonnen met het fotograferen van verlaten Parijse theaters, maar inmiddels hebben ze hun hart verpand aan Detroit. 'Het is een fascinerende stad. Nadat Henry Ford er zijn eerste fabriek voor de Model T-Ford had neergezet, werd het al snel een van de belangrijkste industriële centra, het hart van de automobielindustrie. Motown kreeg later te kampen met segregatie en rassenrellen, met opkomst en ondergang van de industrie. Detroit heeft vervolgens een halve eeuw lang ruïnes voortgebracht, de recente crisis in de Amerikaanse auto-industrie heeft alleen maar versterkt wat al tientallen jaren aan de gang was.'
Via de website The Fabulous Ruins of Detroit van Lowell Boileau maakten Marchand en Meffre eerst een virtuele rondgang langs de restanten van theaters, stations, scholen, hotels en fabrieken. Maar ze wilden de resten van het twintigste-eeuwse kapitalisme zelf zien. Vijf jaar lang reisden ze regelmatig naar Detroit om er hun favoriete industriële wasteland in beeld te brengen. Meer nog dan de industriegebieden van Baltimore, Philadelphia of Newark is Detroit vol symboliek, vinden de fotografen. 'Door massaproductie van auto's maakte Detroit onze moderne maatschappij mede mogelijk, maar de stad werd ook het slachtoffer van die industriële ontwikkeling. Je ziet hier de droom en de nachtmerrie in één oogopslag.'
Dezelfde Chryslers, Cadillacs en Studebakers die in Motor City van de lopende band rolden, versnelden de ondergang van het stadscentrum van Detroit. Door de auto's en de aanleg van wegen werden de suburbs bereikbaar en ontstond een witte vlucht naar de buitenwijken. Het gevolg was dat de verpaupering van het centrum inzette. Zelfs het platenlabel Motown van Berry Gordy, producent van sterren als Marvin Gaye, Stevie Wonder en The Supremes, week in 1972 uit naar Los Angeles. Detroit was voorgoed verdeeld in een zwarte, arme kern, omringd door welvarender witte wijken. En de Detroit-sound bestond voortaan uit het rauwe geluid van Iggy Pop & The Stooges en rapper Eminem.
De schoonheid van het verval
De geschiedenis van de stad is het mooist versteend in het Michigan Central Station, vindt Marchand. 'Dat is een monumentaal gebouw, opgetrokken in de stijl van een enorm Romeins badhuis, maar nu volstrekt desolaat. Treinen zijn er al heel lang niet meer aangekomen of vertrokken. Het is voor ons hét symbool van het lot van de stad.'
Het duo overwon al te heftige apocalyptische gevoelens door zich vooral op de schoonheid van het verval te richten. 'Het United Artists Theater was de eerste grote bioscoop waar we naar binnen gingen. De grote zaal ziet eruit als een antieke tempel, met het patina van de tijd. Daarna zagen we meer theaters: art-decogebouwen met kroonluchters, bewerkte pilaren en fresco's, alles viel uit elkaar en was bedekt met stof.'
Ze gingen gebouwen binnen die vroeger kantoor, fabriek, theater of kerk waren. 'Het was een speurtocht in een verloren wereld, een tour door een spookstad. Je vindt er een prachtige tegenstelling tussen het optimisme, de scheppingskracht en het vooruitgangsgeloof die in die enorme gebouwen zijn gematerialiseerd, en de vervallen realiteit van het heden. Je ziet de Amerikaanse droom die letterlijk in brokstukken uiteenvalt.'
De indrukwekkendste ervaring vond Marchand het uitzicht over Detroit vanaf het dak van dertig verdiepingen hoge gebouwen als de Broderick Tower of de Book Tower. 'Maar ook gewoon ronddwalen in die wolkenkrabbers geeft een enorme kick, dat is echt iets wat je alleen in Detroit kunt doen.'
Marchand en Meffre krijgen regelmatig mailtjes van mensen die hun eigen vroegere kantoor, fabriek, school of kerk herkennen op hun foto's. 'De meesten zijn allang uit de stad vertrokken, naar de suburbs of helemaal weg uit Michigan. Door hun anekdotes komen de lokaties die we hebben gefotografeerd tot leven. De teloorgang van hun verleden stemt de mensen die hier leefden en werkten wel treurig, maar de meeste Amerikanen zijn nuchtere realisten, die blijven niet hangen in nostalgie. Ze weten dat de goede oude tijden voorbij zijn, maar dat de stad zichzelf wel weer opnieuw zal uitvinden. Jonge kennissen en vrienden van ons verhuizen juist hiernaartoe vanuit steden als Chicago en New York. Zij voelen zich aangetrokken tot de wilde kant van Detroit.'
In de Verenigde Staten worden verlaten gebouwen meestal niet gestript van alles wat waardevol is. Het gevoel dat er zich een verschrikkelijke ramp had voltrokken en dat de bewoners van Detroit hun stad halsoverkop hadden verlaten, drong zich soms aan de fotografen op.
In veel panden is de inventaris achtergelaten: bibliotheken vol boeken die niemand meer zal lenen, schoollokalen waar het huiswerk nog op de tafeltjes lag, compleet ingerichte hotelkamers en tandartspraktijken. 'We hebben ons er nooit bedreigd gevoeld. Er waren soms wel absurde momenten, zoals toen we een politiebureau binnengingen waar de agenten alles van het ene op het andere moment leken te hebben neergegooid. Uniformen, typemachines, bewijsstukken, foto's van lijken. Dat was verontrustend. Het is sowieso moeilijk om je niet een beetje triest te voelen tussen restanten van voorbije levens. En tegelijkertijd is het heel opwindend en spannend om die ruïnes te ontdekken en te onderzoeken, als archeologen van het recente verleden. Het maakt je melancholiek maar geeft je ook een sterk gevoel van vrijheid.'
Yves Marchand en Romain Meffre, ?‘The Ruins of Detroit’, Steidl, 230 p., € 88,–
United Artists Theater
This spectacular Spanish Gothic theater, built in 1928, was closed in the 1970s.
Constructed in 1893 in the once elegant Brush Park neighborhood, this home, designed by architect Albert Kahn, was moved from its original location several years ago by preservationists who hoped to maintain it. It was demolished last year.
One of the city's most prominent skyscrapers, this 35-story tower once housed the offices of many doctors, lawyers and dentists. It has been virtually empty since the 1980s. Developers hope to convert the building to residential units by 2010.
This public school closed in 2005.
Luxury-auto maker Packard produced its last car here in 1956.
Marchand and Meffre found a lot of furniture and appliances left behind.
Offices, Highland Park Police Station
Posts
1 opmerking:
Those are fantastic photos. I would be scared to walk into some of those buildings. I wonder if they had police escort as they wondered into those multiple floor buildings. I wonder if they encountered homeless that were armed.
Een reactie posten