Generation 9/11 at
GEMAK in The Hague, Netherlands
The work of numerous photographers – Mohammed Abed, Zalmaï Ahad, Nina Berman, Marc Bijl, Thomas Dworzak, Abdul Ahad Ghaith, Mia Grondahl, Tim Hetherington, Tyler Hicks, Michael Kamber, Geert van Kesteren, Karim Ben Khelifa, Kent Klich, Teru Kuwayama, Frederic Lafargue, Raoul de Lange, Benjamin Lowy, Eman Mohammed, Simon Norfolk, Moises Saman, Bruno Stevens, Teun Voeten, Kai Wiedenhöfer – who have been covering Iraq, Afghanistan and Gaza, will be exhibited at GEMAK, the exhibition space of The Hague’s Vrije Academie from 10 September until 30 October 2011.
The exhibition in curated by Panos photographers Teun Voeten.
The exhibition looks at the last decade since the terrorist attacks in New York on 11 September 2001 and opened with a discussion on the perceptions of news and visual media relating to 9/11 on Friday, 10 September 2011. The participants included Jamie Wellford, Timo de Rijk (Professor Design Cultures VU Amsterdam), Gert van Langendonck (Middle-East correspondent NRC Handelsblad) and photographers Kai Wiedenhöfer and Mohammed Abed.
Stuart Franklin: "This photograph, taken in Gaza during early January 2009, captures both an extraordinary moment and describes, terrifyingly, the contemporary crisis of modern warfare: the civilian as target. In his seminal book "The Utility of Force" (2005) General Sir Rupert Smith examined the history of modern warfare suggesting a paradigm shift "in which the people in the streets and houses and fields – all the people, anywhere – are the battlefield". Nowhere was this new reality more evident than in the streets of Gaza during the start of 2009. In just one day of the twenty-two day conflict, according to The Lancet, 156 children were killed – and scores more injured. This photograph shows white phosphorous shells being fired by the Israeli military into a school building where civilians were sheltering in classrooms. The picture has great explanatory and emotional power – tough to capture in a frightening and unpredictable moment. It also bears witness to a breach of the Geneva Convention, in other words a war crime. I interviewed Mohammed Abed, the photographer who took this picture and many of the most powerful images of the conflict. He's 39, and lives in Gaza City in a spartan unfinished apartment with his wife and 5 young children. Power cuts that last several hours are a daily occurance, so I only ever saw his family by candlelight. He's self-taught and started photographing in 2000 in Rafah during the Second Intifada. Let us hope 2010 will bring some peace to this embattled region, perhaps even the UN goal of an autonomous Palestinian nation state."
Palestinian civilians and medics run to safety during an Israeli strike. Photo: Mohammed Abed/Getty AFP
Het oog van Gaza
Fotodocument / Mohammed Abed
Mohammed Abed kent elke straat, elk gebouw, elk hoekje van de Gazastrook. Hij speelde als kind op het strand en in de smalle straatjes van vluchtelingenkamp Rafah, waar hij werd geboren en naar school ging. Later, als student, leerde hij Gaza-Stad kennen, waar hij journalistiek studeerde. Als jonge verslaggever voor de kranten Al Hayat en Al Ayyam doorkruiste hij de smalle strook land op zoek naar verhalen. En sinds 2000 doet hij hetzelfde als fotograaf voor het internationale persbureau Agence France Press (AFP).
Hij gaat elke ochtend naar kantoor, een hoog gebouw in het centrum van de stad. Op het dak staat altijd een collega op de uitkijk. Als er in de verte een rookpluim opstijgt, betekent dat een Israëlisch aanval. Als het dichtbij is, gaan Abed en zijn collega's erop af, als het verder weg is, gaan ze naar het ziekenhuis in de buurt van hun kantoor om de ambulances op te wachten.
In 2006 verliet Abed, 38 jaar oud, voor de eerste keer in zijn leven de openluchtgevangenis die Gaza in feite is. Hij ging naar Mekka en Medina voor de jaarlijkse hadj, een kleine onderbreking van een eentonig maar gevaarlijk bestaan.
In april 2008 kwam zijn vriend en collega Fadel Shaana's, een cameraman van Reuters, om het leven toen een Israëlische tank het vuur opende. Abed was in shock, maar slaagde er toch in een foto te maken. Die foto zou later belangrijk worden, omdat op de auto duidelijk de letters TV te zien zijn, terwijl de Israëli's aanvankelijk beweerden dat daarvan geen sprake was.
Fosforgranaten
De Israëlische aanval op Gaza in december 2008 en januari 2009 veranderde Abeds leven. Bij deze operatie, codenaam Cast Lead, vielen dertienhonderd doden en werden twintigduizend gebouwen vernietigd. Het was een vergelding voor de voortdurende raketaanvallen van Hamas op het zuiden van Israël. Buitenlandse fotografen werden door de Israëli's niet toegelaten tot de Gazastrook en Abed en zijn Palestijnse collega's waren de enigen die beelden konden doorsturen van wat er op de grond gebeurde. Zijn foto van een Israëlisch bombardement met fosforgranaten werd wereldberoemd. Hierop is te zien dat onschuldige burgers dekking zoeken terwijl de fosfor neerdaalt - hét bewijs dat het Israëlisch leger wel degelijk fosfor inzette tijdens de operatie.
Abed heeft vijf kinderen tussen vijf en vijftien jaar oud, ze huilden en schreeuwden tijdens de voortdurende bombardementen. Zijn gezin en de gezinnen van zijn collega's verhuisden tijdelijk naar een leegstaand appartement boven het AFP-kantoor, in de hoop daar veiliger te zijn. Maar waar ben je veilig als je wordt gebombardeerd? Hoe groot de paniek thuis ook was, Abed moest op pad, zijn vrouw Olfet ving de kinderen op. Zijn oudste dochter wilde niet dat hij ging, was bang dat hij nooit meer terug zou komen.
De serie die Abed maakte in die bange weken bezorgde hem wereldfaam. Zijn foto's werden gepubliceerd in Amerikaanse kranten en in Newsweek. Hij kreeg een onderscheiding bij de World Press Photo. Voor de tweede keer kreeg hij de kans om de Gazastrook even te verlaten, om de prijs op te halen. Het was precies op het goede moment; hij was uitgeput en in de war van de oorlog. Zijn bezoek aan Amsterdam voor de prijsuitreiking en aan Parijs om naar het hoofdkantoor van AFP te gaan, was als een droom. Voor de eerste keer in het vrije Europa, waar mensen in vrede en veiligheid met elkaar samenleven, Abed genoot.
Terug in Gaza kreeg hij nachtmerries. Hij kon de beelden van operatie Cast Lead niet uit zijn hoofd krijgen. Vooral die ene foto van het babylijkje waarvan alleen het hoofdje boven het puin uitkwam, achtervolgde hem 's nachts. Twintig keer had hij die foto afgedrukt, maar zijn handen hadden zo getrild dat er maar één scherp beeld uit was gekomen. Hij besloot hulp te zoeken en loopt sindsdien bij een psychologisch centrum, gesteund door een westerse ngo. Daar praat hij over zijn angsten.
In 2010 kreeg Abed opnieuw de kans Gaza uit te komen, nu de grenscontroles met Egypte bij Rafah aanzienlijk waren versoepeld. AFP vroeg hem om de scheiding tussen Noord- en Zuid-Soedan te fotograferen. Hij vertrok op 31 december naar Soedan. Toen hij een week later terugkeerde in Egypte stond de Arabische lente op het punt uit te breken. Hij zou naar Tunesië gaan, maar bleef in Caïro, waar hij foto's maakte op het Tahrirplein. Die eerste dagen was de sfeer gespannen, er werd op dat moment nog gevochten tussen oproerpolitie en demonstranten. Weer geweld. Maar Abed fotografeerde ook een voetbalwedstrijd tussen Al Zamalek en Al Ahly. Sport. Even geen ellende.
Dat is wat Abed voortaan het liefste zou doen, foto's maken waarop geen ellende wordt verbeeld. In Gaza fotografeert hij ook fokpaarden of bodybuildingwedstrijden. Gewoon even iets anders.
Foto’s van Mohammed Abed zijn nog tot 30 oktober te zien op de tentoonstelling Generation 9/11 in Gemak/Vrije Academie, Den Haag
Foto’s © Mohammed Abed/AFP/ANP
see for the article ...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten