Views & Reviews These Faxes must not Fade Faxinatie Fringe Phenomena André Thijssen Hans Wolf Artists Book Photography

FAXINATIE / FAXINATION by André Thijssen
Signed copies by André Thijssen & Hans Wolf
The total correspondence comprises 4030 faxes. Counting holidays, weekends and interruptions, that’s more than two a day over the course of six years.

For more than six years, between February 1992 and April 1999, Hans Wolf and André Thijssen faxed each other almost daily. They shared and duplicated their fascination for the puzzling, curious image. The image that was always more a question mark than an exclamation mark. Day in, day out, they played with expectations, thumbing their noses at the decoders, the sifters, the clarifiers of meaning. Of their extensive fax correspondence, 4030 A4 sheets have been preserved. For this book, they selected 634 sheets from a metre and a half of folders.

The word ‘fax’ is an abbreviation of the Latin ‘facsimile’: an accurate copy. These fax correspondents are not interested in the copy, but in the new image. The fax as original, to boost the imagination.

Deze faxen mogen niet verbleken
Faxinatie Jarenlang faxten een kunstenaar en een art director elkaar ongewone beelden. Nu is hun ‘obscure onderonsje’ een boek.

Arjen Ribbens
9 januari 2018

André Thijssen en Hans Wolf: Faxinatie. Fringe Phenomena, 638 blz., €49,90 exclusief verzendkosten. Print on demand via lulu.com
●●●●●

Wie ouder is dan 35 herinnert zich misschien nog de fax. Een communicatieapparaat uit de digitale steentijd. Tot eind jaren negentig werd de fax gebruikt voor tekst- en beeldoverdracht, via een telefoonlijn, en alleen in zwart-wit. Een belletje kondigde de komst van een nieuw document aan, dat dan even later met veel getak-tak-tak regel voor regel op een velletje thermisch papier werd uitgeprint met inkt die al snel verbleekte.

Kunstenaar André Thijssen en art director Hans Wolf stuurden elkaar tussen februari 1992 en april 1999 bijna dagelijks een fax. Van die ruim vierduizend berichten hebben zij er 618 gebundeld in het boek Faxinatie.

Het is nog lang geen februari, maar toch is het de vraag of dit jaar een krankzinniger boek het licht zal zien. Thijssen en Wolf deelden een belangstelling voor ongewoon beeld. Uit kranten en tijdschriften, reclamedrukwerk, akelige medische handboeken en antiquarische vondsten als Gibt es Sex nach dem Tode? en Photograph your injuries at once haalden ze curieuze foto’s, die ze kort becommentarieerden.

Op een foto van een Eerste Wereldoorlog-militair met een geblakerd hoofd noteerde Thijssen: „…maar onder z’n oksels moet ie heel fris ruiken hoor.” Bij een krantenpagina met een geboorteannonce en 29 overlijdensadvertenties voor oud-minister Jan de Koning noteerde Wolf: „één pagina met één levende en één dooie man.” Op 14 mei 1993 retourneerde Wolf een fax van Thijssen. Over een foto van een vrouw die met lege blik likt aan een donkere en een blanke penis is door een collega een post-it geplakt met de tekst: ‘Ik ben vrij liberaal, maar moet dit nou? Lydia’

Lang dachten de mannen dat hun faxcorrespondentie een obscuur onderonsje betrof, vertellen ze in hun boek aan journalist Jack Meijers. Tot tentoonstellingsmaker Erik Kessels bij Thijssen de 31 insteekmappen doorbladerde waarin de kunstenaar kopieën van de faxen bewaarde. „Waarom publiceren jullie dat niet?”, vroeg Kessels. Toen een aantal faxen op Facebook enthousiaste reacties ontlokten, besloten Thijssen en Wolf hun oude correspondentie uit te geven. „Gedeelde faxinatie is dubbele faxinatie”, zeggen ze.