a portrayal of today’s British criminal underworld, centered around the South London based Pyle family (“The Sopranos of Mitcham”).
“Villains like to look like naughty boys, so the uglier and the harder they look, the happier they are,”--so says Jocelyn Bain Hogg, an English photographer who is debuting a new series of underworld photography called The Family. It is the sequel to his seminal series The Firm, a four-year photo documentary of the British organized crime world that gained instant recognition as an accurate depiciton of "the real thing."
Now that many of The Firm's capos have passed away, The Family chronicles the new, younger generation of British gangster, who has to contend with the growing dominance of Albanian and Russian organizations in London.
Fotodocument / Gentleman portretteert de Engelse maffia
Jocelyn Bain Hogg is de tegenpool van de maffia die hij fotografeert. Heel Brits en keurig. Een typische kostschooljongen die altijd in pak verschijnt, ook bij gelegenheden waar de dresscode een spijkerbroek is. Ondanks zijn deftige voorkomen en de daarbij behorende afstandelijke manier van doen, kreeg Bain Hogg ruim toegang tot de Britse gangsterwereld. De criminelen lieten zelfs hun open monden met daarin hun gouden tanden fotograferen.
Bain Hogg maakte in 2001 met The Firm een intrigerende fotoserie over ouderwetse Britse gangsterfamilies. Echte boeven, die elkaar bevechten maar die ook een band hebben, een beetje zoals in de serie The Soprano's. Toen waren het nog allemaal Britse mannen, vaak met kaalgeschoren hoofden en grote tattoos op hun lichaam. Hun vrouwen of vriendinnen droegen meestal strakke jurken waarmee ze hun uitpuilende boezem accentueerden. De foto's van Bain Hogg waren zwart-wit en hadden iets terloops. Op die manier kreeg je als kijker het gevoel dat je dicht bij de wereld van de georganiseerde misdaad kwam.
Na The Firm maakte Bain Hogg andere reportages, zoals Idols + Believers, over onze schijnbaar onverzadigbare honger naar beroemdheden, ons aller verlangen naar fifteen minutes of fame. Hij hield spaarzaam contact met de onderwereld, maar haalde de banden weer aan toen hij in 2007 van een tijdschrift het verzoek kreeg zich te verdiepen in de ernstige steekpartijen onder jongeren die toen in Londen epidemische vormen aannamen. Er vielen tientallen doden in de armere wijken zoals in Brixton en Southwark. Bain Hogg moest op zoek naar de criminelen die deze jonge jongens van wapens en drugs voorzagen.
Fatsoenlijke crimineel
De oude families waren zijn toegang, maar die hadden niets te maken met deze verwerpelijke manier van doen, zeiden ze. Een beetje fatsoenlijke crimineel levert geen wapens aan minderjarige kinderen.
Het trof Bain Hogg hoe de georganiseerde misdaad in de afgelopen jaren van gedaante bleek te zijn veranderd. De families die Bain Hogg destijds had gefotografeerd, de Pyles en Krays, hadden inmiddels nog maar een marginale positie in de misdaadwereld. De Britse ouderwetse maffia was een uitstervend ras. Pater familias Joe Pyle senior, die bij de eerste fotoserie nog grote invloed had binnen het circuit, leefde niet meer en andere mannen met gezag waren inmiddels met pensioen. Internationale bendes was het gelukt de macht over te nemen. De Albanezen, de Russen, de Kosovaren en de Turken hadden het nu voor het zeggen.
In alle opzichten was de misdaad harder geworden, vertelt Bain Hogg telefonisch vanuit Londen. De nieuwe generatie had het zwaar. 'Ik wil graag mijn beide benen behouden,' grinnikt hij als ik vraag wat ze precies deden. Wel wil hij kwijt dat de meeste deals via de telefoon werden gesloten. Om er na een moment stilte aan toe te voegen dat de mannen geen middel schuwden: alles was geoorloofd om aan geld te komen. Uit Britse krantenartikelen blijkt dat het vooral om handel in drugs ging.
De familie Pyle, vertelt Bain Hogg, is typisch zo'n familie die al generaties lang crimineel was. Het is een baan - of eigenlijk een ambacht - die overgaat van vader op zoon. Daar hoort bij dat je af en toe de gevangenis in- en uitgaat. En dat je vrijlating flink wordt gevierd, bijvoorbeeld in The Beauchamp Bar in het chique Knightsbridge, zo is te zien op de foto's.
Codes
Ondanks hun weinig betrouwbare levenswandel staan de mannen zich erop voor dat ze zich aan bepaalde codes houden. Geen drugs leveren aan tieners, geen onschuldige mensen neerschieten. Daar komt alleen maar narigheid van en bovendien zit het de handel in de weg. De globalisering van de misdaad bedreigt deze codes, de structuren van vroeger zijn weg. Bovendien hebben etnische groepen ook onderling weer allerlei conflicten, die soms met grof geweld worden opgelost.
Je zou kunnen zeggen dat de wereld die Bain Hogg heeft vastgelegd bijna een nostalgische is. Die hij zelfs wat romantiseert. Families die voor elkaar door het vuur gaan, die bokswedstrijden bezoeken en hun verjaardagen samen vieren. Bain Hogg laat de boeven in hun alledaagse leven zien. 'Het zijn mensen die net als wij uit eten gaan en het gezellig willen hebben met hun gezin. Als je ze zo bezig ziet, denk je niet: wat een stelletje gangsters. Maar vergis je niet, dat zijn ze wel.'
Zijn fotografie is anders dan in 2001, subtieler. Hij durfde nog dichterbij te komen, omdat hij zich vertrouwder voelde. Bain Hogg kende iedereen tenslotte al jaren. 'Dat maakte deze periode interessant, ik kon nog verder gaan, nog dieper.' Op zijn foto's heb je het gevoel dat hij op een bepaalde manier bij het gezelschap hoort.
Door Margalith Kleijwegt
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten