His photos featured in renowned magazines such as Harper’s Bazaar, Esquire and Vogue. Showbizz celebrities sat for him, e.g., the actresses Mary-Kate Olsen and Kristen Stewart, rapper Nelly, porn star Sacha Gray and actor Sir Ben Kingsley. But for all that he has not forgotten his native country, which appears from the fact that he portrayed his favourite Gold Calf winners at the 2011 Dutch Film Festival. The status of many of his models surely contribute to the magical allure of his photographs, but he is equally inspired by anonymous models. Pieter Henket can make anyone look like a sexy celebrity. Whether it is a portrait, fashion photos or an erotic scene, through Henket's lens everything looks just that bit more beautiful and exciting than in the often humdrum reality.
Pieter Henket is not a photographer who 'captures reality'. In a time when every cellphone is also a camera that you can use to record life by just pressing a button, Henket has specialized in manipulating reality. Henket directs and stage-manages. In this way he manages to remain true to his first love: filming. The exhibition in the Museum de Fundatie illustrates this theme by means of his 'Interrogation Project' and the film project 'The Wait'. The 'Interrogation Project' is a series of photos for which he invited well-known actors and actresses to pose for him. He then quasi-accused them of crimes they had not committed and in this way the different reactions to the accusations became a sampling of human emotion. With 'The Wait', especially made for this exhibition, he translated the same theme into moving video images. From a fixed camera angle he filmed eight Dutch top actors such as Halina Reijn, Tygo Gernandt and Arjan Ederveen, who are awaiting the return of their interrogators to their bare and chilly police cell during two long hours. The videos are shown simultaneously on huge screens, thus letting the visitor share in the interrogations.
The cinematic character of his photographs is just one jigsaw piece in the larger whole of Hen-ket's universe. By the stylization of his subjects, combined with the way he mixes light and colour in his pictures, Henket moves in the field of painting at the same time. In doing so he subtly refers to the Dutch masters of the 17th century, with whom he is perfectly familiar being a native Dutchman. With his oeuvre, however small as yet, he demonstrates that by removing the traditional boundaries between the art disciplines an artist's opportunities are increasing disproportionately and that his work can therefore appeal to the imagination of a hitherto unprecedentedly wide audience.
On the occasion of the exhibition a book of photographs about Pieter Henket's work, with an introductory text by Els Quaegebeur and designed by Paul Boudens, is published by Uitgeverij De Kunst.
'Ik zoek het geluk op en trek het aan'
tekst Rinskje Koelewijn foto's Bob van der Vlist
artikel
| Zaterdag 01-06-2013 | Sectie:
Overig | Pagina:
NH_NL05_006 | Rinskje Koelewijn
Pieter Henket stortte zich als 19-jarige op de stad New York en maakte het er als fotograaf. 'Ik heb daar geleerd te zeggen hoe ik het wil', zegt hij bij een broodje kroket.
Toen hij drie was, viel Pieter Henket (34) uit een stapelbed. Schedelbasisfractuur. Hij moest drie maanden plat liggen. De dokter wilde hem vastbinden aan zijn bedje. Mijn moeder wilde dat niet. Ze zei: 'ik praat wel met hem'. Ze wist dat ik zou begrijpen dat ik heel lang heel stil moest blijven liggen. Zijn vader zegt dat hij voor de val een serieus, nors kind was. Daarna werd ik zoals ik nu ben. Vrolijk en positief. Alsof ik ben gereset. Hij wijst op zijn rechteroor. Doof. Dat komt ook door de val.
Pieter Henket zegt dat zijn ouders altijd een diep vertrouwen in hem hadden. Het zou wel goed komen met hem. Op zijn achtste viel hij nog keer, uit een boom. Rug gebroken. Hij bleef zitten op de mavo. Twee keer. Ik was met alles druk, maar niet met school. Hij wilde cameraman worden of regisseur, maar werd afgewezen voor de filmacademie in Amsterdam. Op zijn negentiende vertrok hij naar New York, voor een cursus van drie maanden aan de filmacademie. Hij was pizzabezorger, model, liftbediende, stagiair op de filmset van Flawless met Robert de Niro. En hij leerde zichzelf fotograferen. Nu is hij hard op weg een bekende fotograaf te worden.
Pieter Henket is fr�le gebouwd, zijn blonde haar krult engelachtig en hij lijkt jonger dan hij is. Stel je even voor dat zo'n jongen, opgegroeid in de Brabantse bossen bij Esch in de New Yorkse homoscene belandt. Pieter Henket gromt, doet alsof hij zijn klauwen uitslaat, een prooi verorbert en de botjes weggooit.
Maar zo ging het niet. Ik was op mijn negentiende nog niet uit de kast. Pas later ging hij naar nachtclubs waar ook extravagante New Yorkers kwamen. En toen was hij al met Roger Inniss, zijn diepdonkere man uit Panama die net zo oud is als hij. Ze zijn getrouwd en wonen in een appartement in de wijk Chelsea.
We zouden eerst bij De Librije in Zwolle gaan lunchen, een driesterren restaurant. Dat leek de medewerkers van het Zwolse Museum de Fundatie leuk. In dat museum gaat vandaag de eerste solotentoonstelling van Pieter Henket open. The way I see it. Hij heeft net de bijbehorende catalogus gekregen. Zijn eerste eigen boek. Ge�nsceneerde foto's van bizarre of erotische sc�nes, met soms een hoofdrol voor Elliot, zijn naaktkat. Portretten van actrice Carice van Houten, acteur Arjan Ederveen, regisseur Eddy Terstall. Van bekende Amerikanen: acteur Ben Kingsley, modeontwerpster Mary-Kate Olsen en natuurlijk de foto uit 2008 die hem bekend maakte, die van popster Lady Gaga. De foto werd de cover van haar album en werd vertoond op een tentoonstelling in het New Yorkse Metropolitan Museum of Art.
Een sterrenrestaurant past helem��l niet bij hem, zegt Pieter Henket. Dus verplaatste hij de lunch naar het grand caf� tegenover Museum de Fundatie. Bij het raam is een tafel vrijgehouden. De drie tafeltjes om ons heen zijn ook gereserveerd. Heeft hij om gevraagd. Dan kan niemand meeluisteren. Onbescheiden misschien om zoveel ruimte te claimen, zegt hij, en heel Amerikaans. Ik heb daar geleerd duidelijk te zeggen hoe ik het wil hebben. Zijn man Roger zit aan de andere kant van het restaurant met een verslaggever van Radio 1 die een reportage maakt over Pieter Henketen zijn vader Hubert-Jan Henket, de architect. Hij ontwierp het Oog, een grote bol bovenop het dak van het gebouw. Daar hangt het werk van zijn zoon.
Wat zal hij eens nemen? Kroketten? Vooruit dan maar. Op bruin brood. Niet te veel pasta, niet te veel wit brood. Hij klopt op zijn platte buik. Quasi zorgelijk: Als ik vanavond een biertje wil, moet ik toch opletten. Hij ontbijt altijd met een smoothy. Spinazie, zaadjes, bananen, kiwi. In de blender. Klaar ben je. Ik heb mijn ouders er nu ook aan geholpen. Hij logeert met Roger in Esch. Zijn ouderlijk huis wordt al een eeuw bewoond door zijn vaders familie, allemaal ingenieurs uit Delft. Mijn vader heeft de brains. Mijn moeder is zoals ik. Rebel without a cause. Ze is modeontwerpser. Zijn oudere broer Nikolaas is bankier.
Pieter Henket giechelt en praat nu half Amerikaans, half Nederlands. Roger droomde eens over dat huis in Esch. Een big, black paard stond in de living bij de open haard. Als verrassing heeft hij toen die droom voor hem gefotografeerd. Prachtig Fries paard van een boer in de buurt geleend, in de woonkamer een set gebouwd, modellen erbij, een stylingteam, windmachines. Spectaculair. En het werd precies zoals Roger had gedroomd. Nu speelt Pieter Henket de sc�ne met twee ouwe nichten met dikke brillen uit Parijs die de foto met het paard mooi vonden en hem wilden vragen voor een reclamecampagne voor het Franse modemerk Guy Laroche. Show your wurk pliez? Het is niks geworden met die campagne. Iz this all yours? Ze geloofden niet dat ik alle foto's in mijn portfolio zelf gemaakt had.
Zo bijzonder, zegt hij, om te exposeren in zijn vaders Oog. Hij is 73 en mijn beste vriend. Voor hem is het een van de laatste gebouwen die hij doet. Voor mij het eerste echt grote ding. Wiens idee was het? Van de museumdirecteur. Hij dacht dat het een leuke combinatie zou zijn. En met mij, een jonge New Yorkse fotograaf, haalt hij de wereld naar Zwolle. Had hij voldoende werk om te exposeren? Ik ben wel wat extra gaan schieten. Hij werkt voor een paar Amerikaanse kunstbladen. Voor mij is dat de manier om bij celebrities te komen. Vaak kijk ik niet eens meer wat er in die bladen komt te staan. In mijn hoofd hangt de foto die ik aan het maken ben al in het museum.
Zijn kracht, zegt hij, is mensen heel enthousiast maken om met hem te werken. Ook beroemdheden. Ik ken overal wel mensen. Thuis in New York zitten er de hele dag vrienden aan mijn tafel te socializen. En daar heeft hij nooit eens genoeg van? Als ik er klaar mee ben, loop ik naar de deur, hou die open en zeg: 'Ok�.' En dan staat iedereen op en gaat weg. Hij lacht. Overal waar ik kom heb ik een vriendengroepje met acteurs en regisseurs. Zelfs in Mexico-City. Een beetje druk is het wel, daarom is 2013 het filterjaar. Hij heeft net in een mail de vriendschap be�indigd met een Amerikaanse vriendin, een stylist. Ik wil geen negatieve mensen meer in mijn leven. De rotte appels moeten eruit. Geen mensen die jaloers zijn dat hij w�l een succesvolle relatie heeft. Al mijn vrienden hebben een flinke carri�re, maar geen liefde. Hij heeft al twaalf jaar Roger. Zijn rots. Roger regelt alles, Pieter is de creatieveling. Ons geluk is dat we verliefd werden ver voor we status en succes kregen. Roger was bedrijfleider in een restaurant. Rood-wit bedrijfsuniform, bretels met buttons erop. Roger is nu casting director en producent.
Heksen
Eigenlijk, zegt hij, doet hij op de fotoset nog hetzelfde als toen hij kind was. Toneelstukjes bedenken en die vastleggen. Ik had een levende kraai, in de tuin stond een beuk, we bouwden een hut. En ik verzon verhaaltjes over heksen. Hij wilde cameraman worden. Tot hij ontdekte dat een stilstaand beeld ook een verhaal kon vertellen. Speciaal voor de tentoonstelling heeft hij toch een paar films gemaakt. Films van twee uur, opgenomen in ��n shot. Een bewegende foto. Hij zette bekende Nederlandse acteurs in een tot verhoorruimte omgebouwde studio. Een tafel, een stoel, een kapstok en een pakje sigaretten. De sfeer van de jaren vijftig. Ik zei: je bent net verhoord. De ondervragers zijn weg. En jij wacht. Daarna barricadeerde hij de deur en de acteurs speelden de hoofdrol in hun eigen toneelstuk. Pieter Henket imiteert nu Arjan Ederveen. De allerbeste acteur van Nederland. Misschien wel van de wereld. Nasaal stemmetje: Waarom duurt het eigenlijk tw�� uur? De film met hem is heel mooi geworden, zegt hij. Of nee: spectaculair.
Zeggen dat hij geluk heeft gehad in zijn carri�re is te gemakkelijk, vindt hij. Hij zegt liever dat hij het geluk zijn kant op heeft gestuurd. Ik zoek het op en ik trek het aan. Met zijn enthousiasme en zijn vrolijkheid. Ja, het was toeval dat zijn foto van de Amerikaanse pornoster Sasha Grey terechtkwam in de auto van de curator van de fototentoonstelling Noorderlicht in Groningen. We hadden dezelfde lijstenmaker. Maar het was w�l een mooie foto. En dat Lady Gaga zijn foto koos voor haar album en niet die van de fotograaf die ze had ingehuurd, dat was misschien geluk. Maar dat hij in haar buurt kon komen, d�t was omdat hij in een club vrienden was geworden met haar management. De foto van Lady Gaga werd uitgekozen door het Metropolitan Museum. Ook geluk. Er was een tentoonstelling over 'iconische vrouwen uit de 21ste eeuw' en deze foto paste daar perfect bij. En als je eenmaal in een museum hangt, gebeurt er iets geks. Je werk wordt gevalideerd. Ineens was mijn foto kunst. En Pieter Henket kunstenaar.
Ben ik te open en eerlijk geweest?, vraagt Pieter Henket aan het eind van ons gesprek. Hij zucht en kijkt alsof hij zichzelf ineens enorm tegenvalt. Kordaat: Ik zeg altijd alles precies zoals ik het zie. Plotseling veert hij op. Mijn vader. Hubert-Jan Henket komt aanlopen door het straatje dat naar het museum leidt. Zijn zoon huppelt naar de voordeur en roept hem. Ze omhelzen elkaar stevig. Kijk, mijn boek. Zijn vader zet zijn bril op en slaat het open. Zachtjes klopt zijn hand op de schouder van zijn zoon.
CV Geboren 21 januari 1979 Burgerlijke staat gehuwd Opleiding geen Eerste baan pizzabezorger in Utrecht Huis in New York Sport De gym, ik haat teamsport. Vervoermiddel subway Favoriete boek De kleine Johannes, van Frederik van Eeden Favoriete muziek The Drums Favoriete film(s) In the mood for love van Wong Kar-Wai. The Piano van Jane Campion Onmisbaar Roger De rekening Grand Caf� Public Blijmarkt 23, Zwolle 2 koffie verkeerd 5,70 1 pellegrino 2,85 2 verse jus 6,00 2 kroketten met brood 15,90 1 cola light 2,50 1 koffie 2,25 Totaal 35,20
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten