maandag 30 september 2019

Kurkdjian Surabaya Come to Java 1922-23 Dutch East Indies Photography

Come to Java 1922-23 by Official Tourist Bureau Weltevreden Java see for a slideshow on Flickr ... photography by Kurkdjian Surabaya

Onnes (or Ohannes) Kurkdjian, born in 1851, was an Armenian photographer who was based in Yerevan for part of the 19th century. Kurkdjian later emigrated from Armenia. He lived in Singapore for a short period - spending just over two months there in 1885 and working for another Armenian photographer. He then moved to the port town of Surabaya on the island of Java, Dutch East Indies (now Indonesia), where he continued his profession as a photographer. He eventually owned a photographic "atelier" studio in Surabaya, with more than thirty photographers and darkroom assistants, producing photographs that are now highly prized for their topographical and anthropological content. The studio's photographs were also reproduced on picture postcards. He died in Surabaya in 1903 (some accounts say 1901, or 1904). After his death the company was taken over by the pharmaceutical import company "Helmig". Read more ...



See also Beatiful Java ...

Blaze Gabriel Fabian Miller British Journal of Photography Issue # 7889 November 2019


British Journal of Photography Blaze Gabriel Fabian Miller Issue # 7889 November 2019 door Simon Bainbridge

GARRY FABIAN MILLER: MIDWINTER BLAZE
12 OCTOBER - 20 DECEMBER 2019

Garry Fabian Miller, 'There is no shadow', 2017, Light, oil, Lambda C-print from dye destruction print, Edition of 3. This copy 2/3. 116.8 x 116.8 cm

For the past thirty-five years Garry Fabian Miller has worked without a camera, making images entirely in the darkroom and using the techniques of early nineteenth century photographic exploration to experiment with the possibilities of light, as both medium and subject.

Since the mid 1980s Miller has patiently developed methods of passing light through coloured glass and liquid onto photographic paper, often using long exposures lasting anywhere between one and twenty hours to create his unique and luminous images. These techniques have earned Miller a deserved reputation as one of the most progressive artists working with photography today, a status marked by the Victoria & Albert Museum’s support of his work over the past 30 years. This support found physical form in Shadow Catchers,  the landmark 2010 exhibition devoted to camera-less photography, and continues in the museum’s commitment to documenting the working practice of Miller's darkroom as a unique site of artistic production. The results of this - almost anthropological - engagement will be made visible in phase 2 of the V&A's new Photography Centre, planned to open in the spring of 2022,  and proceeds in tandem with the museum's long term ambition to house the artist’s archive.

The photographs that will be shown at Ingleby this Autumn are characteristically virtuosic meditations on colour and form but they also mark the end of an era as the artist battles with the extinction of the analogue materials in a digital age. Dwindling supplies of paper and chemistry and the increasingly fugitive nature of his life-learnt methods see Miller embracing the perversity of his position in a final blaze of picture-making glory.

A new book, titled BLAZE, will be published to coincide with this latest body of work. The artist and writer Edmund de Waal introduces the new publication and comments:
Blaze is the word for manifesto – words and ideas to start a fire with. Blake’s Songs of Innocence and Experience. Malevich’s writings. Kandinsky on colour. I think of the blaze of “Die Fackel’, the Torch, a blaze of red to set light to Vienna in the early part of the last century. Blaze is anger. And tenderness. And loyalty too: those emotions that are tinder-dry, unpredictable, unsearched-for and costly. The latest body of work by Garry Fabian Miller blazes.

Garry Fabian Miller will give the annual lecture of the Scottish Society for the History of Photography on Friday 15th November at the National Galleries of Scotland.














zondag 29 september 2019

Unseen Amsterdam 2019 BookMarket & Non ya by Moritz Jekat Dummy Award Photography


Taking place for the first time at Westergas’ Transformatorhuis, this year’s Book Market will be bigger and better than ever before. With more than 80 independent publishers presenting their latest photobooks, it’s the place to discover a range of rare and experimental photobooks. Don’t miss impromptu book launches, signings, talks and special events, and meet the creative forces of the photobook industry. The shortlisted selection of this year’s Unseen Dummy Award will also be on show for visitors to browse through. The winner, announced on 20 September at 16.15 in Living Room, will have their photobook published by Lecturis and distributed internationally.

See also

Impression of the Unseen Photo Festival Amsterdam 2019 Street Photography

Amsterdam Unseen Photo Festival september 22 2019

Amsterdam Unseen Photo Festival september 22 2019



Non ya by Moritz Jekat, Unseen Dummy Award Winner 2019 , Unseen Amsterdam 2019 © Olivier van Breugel

Unseen and Lecturis are delighted to announce that Non ya (None of your business) by Moritz Jekat has won this year’s Unseen Dummy Award! Chosen from an exemplary selection of photobook designs from exceptional artists all over the world, the Unseen Dummy Award grants the winner the opportunity to have their photobook published and distributed internationally.

This year’s international jury was comprised of Paul van Mameren (Managing Director, Lecturis), Christina Töpfer (Editor-in-Chief, Camera Austria International), Jenny Lindhe (Head, Photographs Collection & The Photobook Days at Landskrona Foto Festival), Natasha Christia (independent curator and writer), and Rebecca Fertinel (winner of the Unseen Dummy Award 2018).

Non ya, 2019 © Moritz Jekat

Jury Statement :

‘Our selection process was determined by three core elements: the urgency and relevance of the subject matter, a strong formulation and structure, and how it would connect to its audience. The winning book, Non Ya, illustrates Jekat’s personal family history and their experience coming from multiple different countries to set up a new life in Berlin. As you flip through the pages you experience many different layers of family life, the intimacy and the difficulties. Through a deeply personal look at the realities of life as an immigrant, Jekat’s photobook creates a portrait of daily life in contemporary Europe.


We all felt that the winning book became stronger the longer you looked at it. The combination of portraits and still lives adds depth to its narrative, depicting a new form of privacy that is inherently not private. The glossiness of the paper and pops of colour gives it a familiar, almost commercial, feel which contrasts to its raw and subdued imagery.’












Editions Xavier Barral (2016), 592 pagina's







Aman Iman Publishing (2013), Hardcover, 112 pages





In Almost Every Picture Erik Kessels Photobooks of Found Photographs since the 1960s: New Neorealism Mirelle Thijsen





zaterdag 28 september 2019

Views & Reviews VIOLENCE IS SEXY SUFFERING IS PORN Pornografie Klaes Staeck Artists' Book Graphic Design Photography


Pornografie.


Germany: Anabas-Verlag Gunter Kampf, 1971. First Edition. Quarto. Full-page black and white images of destruction, police brutality, and images from Vietnam. One of the great antiwar and anti-violence artists' books of the era. (Parr / Badger, v2, 150-151).
The only work he could get was cleaning the morbidly obese. It was hard work but it was better than nothing. All day he lifted folds, swabbed sweaty crevices and lanced various pustules. The people were generally nice and thankful. One day as he worked on a particularly tough leg boil a woman farted right in his face. “Lady, why do have to make my job gross?”

Everything is relative. Anything can be made glorious or gross depending on your perspective. Klaus Staeck zooms right in in his 1971 book PORNOGRAFIE shortening the viewers depth of field. As a lawyer who passed the German Bar in 1969 Herr Staek was well acquainted with the distorting power of the magnifying lens. He uses this power with blunt force in an attempt to revitalize images and objects which in many cases, even though they contain obvious brutality, have become mundane.


‘GEWELD IS SEXY, LIJDEN IS PORNO.’
08 Mar 2016 - Merel van der Velde

In het journaal wordt je ermee overspoeld: beelden van het lijden van de mens. Overstromingen, bomaanslagen, treinontsporingen, vluchtelingen, aardbevingen en wijdverspreide armoede: we kijken er allemaal dagelijks naar. Veel nieuws is slecht nieuws, niets is te dramatisch, maar waarom zoeken we deze horror dagelijks op? Welke behoefte bevredigen we met het zien van deze beelden? We willen mee kunnen praten en worden gedreven door angst; the fear of missing out. Een andere reden is dat we trots zijn op onze compassie voor de mensheid (Zie mij vol empathie de knopjes van mijn afstandsbediening bespelen). Of geeft het zien van alle misère ons een tevreden gevoel omdat onze dagelijkse banale ‘problemen’ daardoor wel mee lijken te vallen? Een confronterend argument, maar daardoor niet minder waar, is sensatiedrift. Het is spannend om bloed en drama voorbij te zien flitsen, misschien zelfs opwindend.

De Duitse kunstenaar Klaus Staeck toont met het boek Pornografie onze oerbehoefte aan ramptoerisme. In de jaren ’60 en ’70 is Staeck actief op het gebied van provocerende fotomontages; politieke satire. Staeck is populair bij links en komt regelmatig in juridische strijd met conservatieve politici. Met de publicatie uit 1971, waarin hij talloze beelden uit kranten en tijdschriften samenbrengt, lukt het ook in 2016 om de lezer te shockeren. Je ziet korrelige detailfoto’s in zwart-wit van de lijdende, de strijdende, de stervende en de dode. Gezichten met ogen vol blinde woede, wanhoop en pijn kijken je aan vanuit de bladzijden die tussen je vingers door glippen. Paginanummers ontbreken. Je wilt kijken, maar ook wegkijken: het is gelijktijdig aantrekkelijk en afstotend, als een te grafische pornofilm. Deze publicatie toont de intimiteit van rivalen in brute omhelzing, opstandelingen vol passie en polsen door handboeien geketend. Je kijkt recht in een opening bij de lies, wat je ziet is een vlezige wond die achterblijft na het afhakken van een ledemaat. Enkele tekstfragmenten onderbreken de overvloed aan beelden, maar zetten de trend van gruwel voort.

Een tekstuele onderbreking omschrijft martelingen

De tekst vertelt over bloedende genitaliën en ambtenaren die met plezier een stok besmeurd met mosterd in een willekeurige anus duwen. Soms zitten er glassplinters in het stuk hout. Een elfjarig meisje wordt gemarteld met elektroshocks en ontmaagd, verkracht. Deze monsterlijke daden worden verhaald in een kalme opsomming. De huiveringwekkende realisatie dat deze gruwelijkheden dagelijkse werkelijkheid zijn vermenigvuldigt de kracht van de woorden.

De politie komt steeds terug in beeld als de boosdoener, als degene die foltert en pijnigt. Staeck toont de Pigs en hun machtsmisbruik. De agenten op de foto’s lijken ervan te genieten om hun slachtoffers te martelen. Verderop heft een blij kind met soldatenhelm zijn arm, klaar om te slaan, de glimlach maakt het tafereel angstaanjagend. Het jochie kent geen goed of kwaad, maar kopieert het gedrag van de ‘grote mensen’.

Een kleine jongen speelt soldaatje

Als we de reclamespotjes van de afgelopen decennia mogen geloven worden we pas daadwerkelijk gelukkig als we de perfecte auto, crèmespoeling of groentemix in huis hebben. Huppelende, blonde vrouwen glimlachen hun witte tanden bloot wanneer ze de juiste messenset in huis hebben gehaald. Staeck beeld een serie verdachte huishoudelijke voorwerpen af: de lezer kan na voorgaande gruwelen niets meer als onschuldig beschouwen. En schijn blijkt niet te bedriegen: de objecten krijgen de functie van wapens. Door simpelweg te bladeren lijk je de fysieke pijn in je eigen lichaam te voelen: een vishaak door je lip, een kaasmes in je arm en een citruspers die je oogkas doorboort. Alles is een close-up, genomen met een akelig kleine afstand. Huis- tuin- en keukenvoorwerpen kunnen onnoemelijke schade aanrichten, terwijl geweren en kogels als onschadelijk speelgoed aan de man worden gebracht. Reclameposters tonen hoe de kapitalistische vrije markt dankbaar gebruik maakt van een behoefte aan agressie. Strijden heeft plaats gemaakt voor kopen. Het bekende beeld van de protesterende vuist wordt nu gebruikt om een mannenluchtje aan te prijzen en ontblootte vrouwenbenen promoten een geweer. Geweld is sexy, lijden is porno.

Keukengerei

Moordwapen

Vurig protest, teruggebracht tot handelsmerk

Verleidelijke wapens

In een wereld vol geweld, die we dagelijks via alle mogelijke media op ons netvlies krijgen, kun je je hopeloos verloren voelen. Wanneer je snel door dit boek bladert verschilt het amper van het zappen langs tweehonderd televisie kanalen of het scrollen door je tijdlijn op Facebook. Het bekijken van Staecks Pornografie in 2016 maakt pijnlijk duidelijk dat het enorme aantal (gruwelijke) beelden dat wij dagelijks ongevraagd te zien krijgen, ons steeds minder doet realiseren waar we eigenlijk naar kijken. Wie het voorbijflitsen stillegt en in dit boek wat langer naar de beelden kijkt, één voor één, ziet dat de lijdende gezichten bij echte mensen horen.

Voor wie de confrontatie te groot is volgt een simpel advies: sluit het boek. Je vergeet het leed waarschijnlijk binnen enkele uren, minuten, wellicht luttele seconden. Echter zul je eraan herinnerd worden bij het zien van een opbeurende reclameposter, het deprimerende journaal of een sappige pornofilm. Voor onze hedendaagse, gewelddadige beeldcultuur kunnen (en willen) we ons niet afsluiten.