vrijdag 10 januari 2014

Dreaming In Color On India’s Streets Arko Datto Photography


The bookshops on College Street in Calcutta are among the last remnants of the quaint old-world charm that the city was once known for. They each specialize in a genre like literature, engineering, or medicine, but at night serve another purpose: a place for people to sleep in the open air. Most of the sleepers are migrant workers from the states of Bihar and Uttar Pradesh, and have left their families to search for work in Calcutta. Sleeping in the open saves them the cost of renting a proper room, as it is difficult for most laborers to afford accommodations with their low wages—even in a city where rents are relatively cheap. And so the daytime din gives way to an eerie stillness at day’s end, and the shops lining the ancient streets turn into nighttime refuges. The men sleep bathed in the colors of their surroundings, slumbering in settings of red, yellow, purple, green.
Calcutta, a cultural and economic capital in India’s east, is home to tens of thousands of homeless people. Many of the migrant workers who sleep on College Street find day jobs in the neighboring markets or the city’s port, and some have their own carts to ferry goods from place to place. They sleep here after the bookshops close at night; at dawn, they wake to look for work. And at night, they sleep again among the colors of the bookshops.  

Fotodoc: Onder de blote hemel van Calcutta

Fototalent Arko Datto (1986) belicht het lot van de tienduizenden verscholen slapers in Calcutta.Fototalent Arko Datto (1986) belicht het lot van de tienduizenden verscholen slapers in Calcutta.
De illegale arbeidsmigranten die overdag zwoegend hun dromen najagen, zoeken ’s nachts onzichtbaar beschutting.
Hij wilde hen uit het donker halen, zegt fotograaf Arko Datto. Het lot van de vele tienduizenden die onder de blote hemel van Calcutta slapen, moest belicht worden.

De meesten van hen verruilden een dorp in het diepe oosten van India voor de miljoenenstad in de hoop er werk en misschien wel een beter bestaan te vinden. Zodra de zon opkomt, trekken ze naar de pleinen waar zetbazen elke ochtend hun werklui ronselen. Als ’s nachts het krioelen van de metropool tot stilstand komt, zoeken ze in straten en stegen naar iets van beschutting. Ook de boekenstalletjes van College Street, in de universiteitswijk, doen dienst als slaapplek.
Arko Datto (1986) struinde er vaak rond toen hij nog droomde van een glorieuze toekomst als wetenschapper. Met de studentenvakbond deelde hij af en toe lakens en eten uit aan de daklozen. Op zekere dag realiseerde hij zich de tragiek van College Street. In de kraampjes waar hij bij daglicht zijn klassiekers kocht, duimdikke werken waarin schrijvers en wetenschappers hun wereldbeeld ontvouwden, lagen ’s nachts de armsten van de stad, die waarschijnlijk zelf niet konden lezen, op harde planken. Waarvan ze droomden vroeg hij hen niet. Arko Datto liet de slapers slapen.

Zelf had hij de kans om zijn geluk elders te beproeven. Als zoon van een weinig vermogende vader, zelf fotograaf, kreeg hij een studiebeurs voor Europa. Op zijn twintigste vertrok hij naar Parijs, waar hij wiskunde, bouwkunde en theoretische natuurkunde studeerde. Ook daar bleven illegale arbeidsmigranten hem fascineren. De mannen die plastic Eiffeltorens verkochten of toeristen probeerden te strikken voor een polaroid. ‘Ze staan op de hoek van de straat, maar niemand ziet hen. Niemand vraagt hen wie ze zijn, waar ze wonen. Sommigen kwamen uit hetzelfde land als ik, waren even oud. Er was slechts één verschil: ik had iets meer geluk gehad.’
Fotograferen deed hij aanvankelijk alleen in het weekend. De wetenschap zou hem verder brengen, daar was hij vast van overtuigd. Totdat hij bij toeval ontdekt werd in een masterclass. Inmiddels studeert hij aan een prestigieuze fotoacademie in Denemarken en trekt hij als veelbelovend talent de wereld rond. Voor zijn nieuwste project zoomde hij in op de Arabische woestijn, waar onderbetaalde Indiërs in de brandende hitte hele steden uit de grond stampen. Hij maakte zijn foto’s via Google Maps. ‘Ik ben tenslotte ook een Indiër, en daar hebben de Arabieren geen hoge pet van op. Ik was zeker opgepakt als ik op de bouwplaats was komen fotograferen. Mijn luchtfoto’s zijn een eerbetoon aan het werk van al mijn landgenoten, zwoegend in een anonieme massa.’

Het lot van de migrant zal voor hem een vanzelfsprekend thema blijven, zegt Datto. ‘De afgelopen zeven jaar reisde ik steeds op en neer tussen Europa en India. Ik voel me verwant met al die mensen die zich voortdurend verplaatsen. Ze jagen hun dromen na, en ik heb er mijn werk van gemaakt hun verhalen te vertellen.’ 
10-01-2014
    
















Geen opmerkingen: