So you'd like to... 120 of the most significant Dutch photobooks the List Photography

The Dutch Photobook 'The Dutch continue to be the best bookmakers in Europe' Martin Parr , sources by Photoq ...

The post-Second World War Dutch photobook is unique because of the long tradition of graphic designers and photographers working closely together. It is highly prized abroad, and many photobooks have become part of the collections of museums and private collectors. This book shows the immense variety and allure of the Dutch photobook and makes it accessible to a broad audience. See for a review by Mirelle Thijsen : The Dutch Photobook by Frits Gierstberg and Rik Suermondt – a cocktail shaken and stirred – the courtesy and the credits ... &  see for Verhalen uit het fotoboek ...

100 jaar Grasso - Violette Cornelius en Carel Blazer

101 Billionairs - Rob Hornstra

Open publication - Free publishing - More 2008

24 uur Amsterdam - Kees Scherer

33 Still Lives - Anton Corbijn

50 jaar Bruynzeel 1897-1947 - Carel Blazer en Eva Besnyö

A Hundred Summers, A Hundred Winters - Bertien van Manen

Aarsman’s Amsterdam - Hans Aarsman

Achter glas - Johan van der Keuken

Alphabet - Geert Kooiman en Ed van der Elsken

Amsterdam - Dirk de Herder

Amsterdam tijdens de hongerwinter - Diverse fotografen

Any Resemblance to Existing Persons in Purely Coindidental - Martine Stig

Bagara - Ed van der Elsken

Baghdad Calling - Geert van Kesteren

BBB - Cas Oorthuys

Blauwe maandag - Diverse fotografen

Bonjour Paris - Cas Oorthuys

Bouwlust - Theo Baart

Car Girls - Jacqueline Hassink

Checked Baggage - Christien Meindertsma

Chessmen - Erwin Olaf

Chili september 1973 - Koen Wessing

De draad van het verhaal - Cas Oorthuys

De Jordaan - Dolf Toussaint

De kater van het gelijk - Michel Pellanders

De letter op straat - Violette Cornelius

De Politiekapel van Suriname - Sara Blokland

De ramp - Diverse fotografen

De schoonheid van ons land - Cas Oorthuys, Hans Sibbelee e.a.

De slak op het grasveld - Oscar van Alphen

De verbinding - Diverse fotografen

De wereld van Van Gogh - Emmy Andriesse

Delta - Aart Klein

Diamond Matters - Kadir van Lohuizen

Dit hap-hap-happens in Amsterdam - Cor Jaring

Droom in het woud - Ata Kando

Open publication - Free publishing - More photography

East Wind West Wind - Bertien van Manen

Een liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Prés - Ed van der Elsken

Een staat in wording - Cas Oorthuys

Eindhoven - Martien Coppens

Empty Bottles - WassinkLundgren

En alles daartussen - Cor van Weele

_en Willem-  Willem Popelier

Exactitudes - Ari Versluis, Ellie Uyttenbroek

Famouz - Anton Corbijn

Flamboya - Viviane Sassen

Viviane Sassen: Flamboya from trillian galaxy on Vimeo.

Frimangron - Willem Diepraam

Giflandschap - Wout Berger

Go No Go - Ad van Denderen

Hassan & Hoessein - Martijn van de Griendt

HE - Wim Davids

Heartbeat - Machiel Botman

Het rijke onvermogen - Oscar van Alphen

Hollandse taferelen - Hans Aarsman

Hollandse velden - Hans van der Meer

HYDE - Koos Breukel

I Am - Paradox Identity - Ilse Frech

Impressies 1945 - Martien Coppens

In Almost Every Picture #1-10 - Erik Kessels

In den Beginne - Laura Rous, Hans Samsom

Industriële zone - Dolf Toussaint

Interpolis - Frank van der Salm

Jazz - Ed van der Elsken

Jeffersonville, Indiana - Dana Lixenberg

Jong Holland - Gerard Wessel

Kerven - Roy Villevoye

Landbouw - Cas Oorthuys

Libero - Petra Stavast

Losing One’s Head - Paul de Nooijer

Losing One’s Photos - Paul de Nooijer

Memory Traces - Cary Markerink

Mensenstroom - Bart Sorgedrager

Mimicry - Judith van Ijken

Miserere - Marrie Botman

MIST - Niels Stomps

Monsters van de Peel - Martien Coppens

Neem nou Henny - Michel Szulc Kryzanowski

Oma Toos - Jaap Scheeren

Oog om oog - Sanne Sannes

Op de grens van land en zee - Martien Coppens

Oranje Nassau Mijnen - Nico Jesse

Paradiso Stills - Max Natkiel

Paris - New York - Shanghai - Hans Eijkelboom

Paris mortel - Johan van der Keuken

Phantom City - Kim Bouvy

Planned landscapes - Ger Dekkers

Play - Carel van Hees

Playing Borders - Anouk Kruithof

PLEM 1909-1959 - Diverse fotografen

Portrait/Landscape, Macedonia - Cuny Janssen

Portraits & Cameras - Hans Eijkelboom

Rainchild - Machiel Botman

Regarding Nature - Marnix Goossens

Reportages in licht en schaduw - Emiel van Moerkerken

Rotterdam, dynamische stad - Cas Oorthuys

Rotterdam, stad en haven - Frits Rotgans

Rotterdams kadeboek - Hans Werlemann, Alan David-Tu

Sahel - Willem Diepraam

Seconds First - Henze Boekhout

Sequences - Michel Szulc Kryzanowski

Sex a gogo - Sanne Sannes

Shelter - Henk Wildschut

Snelweg - Theo Baart, Cary Markerink

Sweet Life - Ed van der Elsken

The Kaddu Wasswa Archive - Andrea Stultiens

Kaddu Wasswa from Guernica Magazine on Vimeo.

The Table of Power - Jaqueline Hassink

The Wretched Skin - Koos Breukel

Theorie van de straat - Paulien Oltheten

Tokyo Tokyo - WassinkLundgren

Troostmeisjes - Jan Banning

Upset Down - Paul Bogaers

Van de Tijd en de Tropen - Hannes Wallrafen, Arnold Theodore Williams

Verzonnen verleden - Korrie Besems

Virgin Sperm Dancer - Anna Beeke

Voyage botanique - Paul den Hollander

Vuur aan zee - Diverse fotografen

Wegen naar morgen - Carel Blazer

Wherever you are on this planet - Gerald Van Der Kaap

Why Mister, Why? - Geert van Kesteren

Why Not - Otto Snoek

Wij zijn 17 - Joan van der Keuken

Willem Ruys - Carel Blazer

Youth is an Art - Daan van Golden

[zonder titel] 1956  - Ata Kando, Violette Cornelius

Some additional collector tips :

De Bergpapoea’s van Nieuw-Guinea en hun woongebied - C.C.F.M. Le Roux



Moord in Rotterdam

KPN Agenda 1996

De familie van Bennekom - Kors van Bennekom

De Nederlandse Huisvrouw - Philips Eindhoven, afd. Marktanalyse, februari 1966

Het Kantoor (Project3) - Enno Develing, uitgeverij Mateau 1973

48 Lege Museumzalen - Paul Bonger, Amsterdam 1974

Delft Kabels - Piet Zwart

A not B - Uta Eisenbach

Bureaucratics – Jan Banning

Hans van der Meer- Europese Velden

Hans Aarsman- De Nederlander realistisch bekeken

Emmy Andriesse- Beeldroman

Bart Sorgedrager- De Kruitfabriek

Hans van der Meer- Schapen Tellen

Otto Snoek- Why Not ?

Het L.P. Polhuis Archief: een gewoon familie-album 

Even the President of the United States Sometimes Has Got to Stand Naked - by Ari Marcopoulos 

Wandeling - Rob Van der Nol 

Dutch Details – Edward Ruscha, (Arnhem : ) Octopus Foundation, 1971 

Foto en Copyright G.P. Fieret – G.P. Fieret, Antwerpen / Den Haag: Voetnoot / Fotomuseum Den Haag, 2004 

Het archief in het archief, de reeks van zes boekjes met foto’s uit het Spaarnestadarchief onder redactie van Leo Divendal. 

Gedoornde vrienden. Handboekje voor het kweeken van cactussen uit zaad 

Elasticity - Aglaia Konrad (ontwerp Mevis &van Deursen) 

Hunting and Fishing - Paul Kooiker (ontwerp Willem van Zoetendaal) 

Soul and Soul 1969 - 1199 - Kiyoshi Suzuki (ontwerp Hans Miedema) 

Grote Verhalen - Mathieu Keuter

Playground - Jeroen Hofman

How Terry Likes His Coffee – Florian van Roekel 

Taller y charla abierta con el fotógrafo Florian Van Roekel from BlankPaper Escuela Fotografía on Vimeo.

Cas Oorthuys: Het laatste jaar, Verwoesting & Wederopbouw,
Aart Klein: Zoo leeft Duitschland, De Dam 7 mei 1945,
Ata Kando:Kalypso & Nausikaa, 
Philip Mechanicus: Een cursus fotografie,
66 zelfportretten van Nederlandse fotografen,
Arjan de Nooy: De Facto, 
Hanneke van Velzen: Of A Different Nature,
Anna Geene, Perceel 235,
Hans van der Meer: Quirk of Fate en Europese velden,
Siebe Swart: Panorama van Nederland,
Bert Teunissen: Domestic Landscapes
Lang leven (Rince de Jong), 
Family Tree (Ringel Goslinga),
Becoming Blue (Anouk Kruithof), 
Werk (Hans van der Meer)

1. 120 of the most significant Dutch photobooks the List (March 24, 2012)
	This guide includes: • Oranje Nassau Mijnen by Nico Jesse • Gerald Van Der Kaap: Wherever You are on This Planet (I maestri del celare) by Gerald van der Kaap    (1) • 33 Still Lives by Anton Corbijn  See entire guide

2. Martin Parr's Most Influential Photobooks of the Decade (July 20, 2011)
	This guide includes: • Rinko Kawauchi - Utatane by Rinko Kawauchi    (1) • Christien Meindertsma PIG 05049 by Christien Meindertsma    (5) • Temporary Discomfort: Chapter I-V: Davos, Genoa, New York, Evian, Geneva (German and English Edition) by Jules Spinatsch  See entire guide

3. Photobooks Care environments and Matters of Life and Death (November 22, 2011)
	This guide includes: • Roy Villevoye: Propellor by Roy Villevoye • IMPRESSIES 1945: GETEISTERD NEDERLAND. by Martien. Coppens • Koos Breukel - Fair Face by Koos Breukel  See entire guide

4. Photobooks of the Dutch East Indies by Asia Maior (April 8, 2011)
	This guide includes: • Gordel Van Smaragd by Dirk, Illustrated by Photographs De Vries • Indonesia 500 Early Postcards by Leo Haks    (3) • Tempo doeloe; fotografische documenten uit het oude Indie, 1870-1914 [door] E. Breton de Nijs by Robert Nieuwenhuys  See entire guide

5. The heyday of Dutch industrial photography books 1945 1965 (December 7, 2011)
	This guide includes: • Oranje Nassau Mijnen by Nico Jesse • 75 Jaar Bouwen, Van ambacht tot industrie 1889-1964 by Cas Oorthuys • Paul Huff: Highlights (English and Dutch Edition) by Paul Huf  See entire guide

6. Photography between Covers (April 7, 2011)
	This guide includes: • MISERERE by Marrie Bot • Amsterdam +- by Cor Jaring • Sweet Life by Ed van der Elsken  See entire guide

7. Germany since 1945 Through the Eye of Dutch Photographers (April 5, 2011)
	This guide includes: • Ideals In Concrete by Jorn Duwel • Remake Berlin by Laszlo Foldenyi • Martin Roemers: Relics of the Cold War by H.J.A. Hofland  See entire guide

8. the Extended List of Company Photobooks by Mirelle Thijsen (February 7, 2011)
	This guide includes: • Unseen UK: Photographs by the People at Royal Mail (British Philatelic bulletin publication) by Stephen Gill • Het Bedrijfsfotoboek 1945-1965 by Mirelle Thijsen • 100 Per Cent Cashmere by Esko Mannikko  See entire guide

9. start a photographic library of Company Photobooks (February 7, 2011)
	This guide includes: • 75 Jaar Bouwen, Van ambacht tot industrie 1889-1964 by Cas Oorthuys • Vakmanschap is Meesterschap by Grolsche Bierbrouwerij • Het Bedrijfsfotoboek 1945-1965 by Mirelle Thijsen  See entire guide

Everyone is Cindy Sherman Reviews the MOMA Exhibition Photography

Going to See Cindy Sherman at the MoMA

BY Debbie Galant

Ladies, go see Cindy Sherman’s huge retrospective at the MoMA and let me know if you can imagine her saying, like the rest of us do constantly, “Oh no, erase that, I look terriblein that picture.” Cindy Sherman — the Glen Ridge-born, Long Island-raised photographer of worldwide fame — looks terrible in a lot of pictures, and it’s quite on purpose. The much bigger-than-life mural photos that guard the entrance to the show are case in point. In one she wears a bland expression, along with a loose-fitting nude suit outfitted with cherry-topped bulging breasts and a brown triangle meant to mimic pubic hair.  She holds a sword, phallically pointed up. The suit fits like a child’s pajamas. She doesn’t just look ridiculous; the outfit makes her look genderless and chubby.

As we are told repeatedly, both by docents and the museum’s audio tour, Cindy Sherman may be the model in all her photographs, but these are not self-portraits. “Rather than explorations of inner psychology,” curator Eva Respini writes in the show’s catalogue, “her pictures are about the projection of personas and stereotypes that are deep-seated in our shared cultural imagination.”  These personas and stereotypes range from clowns to sexual victims, from ingenues to motorcycle chicks, and on a Thursday morning tour, we were encouraged to impose our own interpretations on them.

For me, the exercise was all about projecting Sherman’s Glen Ridge roots onto her photographs, or at least projecting my theories about Sherman’s Glen Ridge roots, and I was richly rewarded by my favorite series — the enormous society portraits photographed in 2008, shortly before the financial collapse.

Donning Callista-worthy wigs, encrusted with pancake makeup meant to emphasize rather than hide fine-line wrinkles, and wearing tight-lipped expressions bespeaking matronly power, these portraits depict “women of a certain age” — and it is not hard to imagine some of them lunching at the Glen Ridge Country Club.

Our group spent quite a lot of time in front of one society portrait, Untitled #469 (2008), in which the imposing matron was framed by very Glen Ridge-esque oak trees. It was easy to imagine the subject of this photo as a very daunting mother of a bride, and I couldn’t help thinking that I wouldn’t want to be either her new son-in-law or the wedding planner in her employ. I also fantasized that this might have been one version of the woman Sherman might have become, had her parents remained in Glen Ridge, had she not enjoyed playing dress-up as kid, had she not enrolled in art school…

MoMA is open every day except for Tuesdays and the Cindy Sherman exhibit goes through June 11. Regular admission is $25 and the Sherman show does not require an additional ticket. Try to find a tour or pick up the free audio tour, and budget several hours. For more information, go to MoMA’s website.

Meanwhile, if you’ve been, tell us what you thought.

Iedereen is Cindy Sherman

Hans den Hartog Jager

 artikel | Donderdag 22-03-2012 | Sectie: Cultureel Supplement | Pagina: NH_NL03_004 | Hans den Hartog Jager

De Amerikaanse kunstenares Cindy Sherman gebruikt al bijna veertig jaar zichzelf als model. En nog steeds is ze ongrijpbaar, blijkt op een retrospectief in New York.

Make-up - natuurlijk. Het duurt even voor je door hebt wat er zo verwar rend is op het grote, impo sante Cindy Sherman -overzicht in het New Yorkse MoMA. Het is de make-up. Op de expositie hangen meer dan 170 van de portretten die Sherman al bijna veertig jaar van zichzelf maakt, maar eigenlijk zie je Sherman zelf maar weinig. Wel: foundation, rouge, lippenstift, mascara, wenkbrauwpotlood. Pruiken. Dikke, witte vegen theaterschmink. Kostuums. En dan doet Sherman ook nog eens geen enkele moeite die façade te verbergen. De poederkorrels drijven op haar huid, de blush is een glacislaag op haar wangen, de lippen zijn knalrood of juist wekig bleek als een clownsmond of een designervagina - en dan zet Sherman ook nog eens stevige lampen op haar gezicht, waardoor de plooien, de barsten en de groeven in haar huid nog nadrukkelijker zichtbaar worden.

Toch, en dat is het bijzondere, kost het geen moeite in Shermans personages te geloven - je herkent ze allemaal. Kijk, de vrouw van eind veertig die de twijfel over haar aantrekkingskracht maskeert met iets te uitbundige highlights en sjaaltjes. Het meisje van zeventien dat nog steeds denkt dat ze door het dragen van een uitbundige blauwe baljurk op een ster kan lijken. De actrice die een kwetsbaar, dromerig meisje vertolkt. En subtieler: de actrice die een smachtende vrouw wil spelen, maar daar net niet in slaagt - zodat Sherman je als toeschouwer met maar liefst drie vrouwen tegelijk confronteert die zich op een subtiele, complexe manier tot elkaar verhouden. Ondertussen blijft Sherman zelf door die nadrukkelijk aanwezige make-up voortdurend op de grens van werkelijkheid en illusie balanceren. Als je wilt kun je haar foto's ieder moment 'ontmaskeren', net zoals je bij een schilderij altijd kunt roepen dat het 'alleen maar verf is'. Maar dat wil je helemaal niet. Blijkbaar is er iets in Shermans personages zo krachtig, zodat je het verbond met haar met plezier aangaat, zelfs als Sherman er zelf voortdurend op blijft wijzen dat het allemaal illusie is.

Alleen: waar kijk je dan naar?

Hoe het ook zij, wat sowieso opvalt aan deze grote Cindy Sherman-expositie is hoezeer die laat zien dat goede kunst bijna altijd opkomt op de golven van de tijdgeest, maar vervolgens pas echt waarde krijgt door zich daaraan te onttrekken. Sherman brak door in de tweede helft van de jaren zeventig met haar Untitled Film Stills: een serie van 96 foto's die, inderdaad, verdacht veel leken op de zwart-witfilmstills die in die jaren vaak in bioscoopvitrines hingen om toeschouwers lekker te maken voor nieuwe films. Zulke stills tonen altijd veelzeggende, beladen, vaak emotionele momenten uit een film, liefst uitgevoerd door de hoofdrolspeelster. Sherman ensceneerde deze foto's perfect, inclusief alle details waardoor je als toeschouwer wordt verleid zonder dat je het zelf door hebt: de dromerige blik net langs de camera, de suggestieve, historische achtergronden (actrice voor kathedraal), de vooruit priemende borsten in iets te strakke truitjes, de vrouw die net een deur uit loopt (wat is daarbinnen gebeurd?), de nauwelijks traceerbare lichtbundel die de hoofdrolspeelster tot een goddelijk, uitverkoren wezen maakt.

Feminisme

De crux van de serie was echter dat elke hoofdrolspeelster door Sherman zelf werd gespeeld, telkens met ander haar, andere kleren, een andere blik. Daarmee raakte ze perfect aan de tijdgeest van de jaren zeventig, waarin vrouwen zich (mede door het feminisme) steeds bewuster werden van de rollen die de maatschappij hun oplegde, van de druk om aan bepaalde stereotypen te voldoen, maar ook van het toenemende belang dat er werd toegekend aan roem, aan zichtbaarheid. Sherman liet dat allemaal zien, maar tegelijk onttrok ze zich eraan door zichzelf op superieure wijze in 96 verschillende vrouwen te transformeren - Sherman was alle vrouwen van de wereld, die liet zien dat je als vrouw heel goed het heft in handen kon nemen. Zo werd ze een van de eerste, misschien wel de allereerste, kunstenares die wereldberoemd werd door de complexiteit van vrouwelijkheid tot onderwerp te nemen.

Maar dat is nog niet alles. Wat deze tentoonstelling vooral zo goed maakt is dat zij laat zien dat Sherman, door voortdurend te blijven laveren tussen werkelijkheid en imitatie, in haar oeuvre bijna alle kanten van zichtbaarheid, media, authenticiteit en roem heeft gevangen - zelfs al zijn lang niet al haar werken even geslaagd. Dat geldt trouwens niet voor de eerste kleurenfilmstills uit het begin van de jaren tachtig: die zijn geweldig. Met verbazing kijk je bijvoorbeeld naar Untitled #74 (1980) waarop Sherman een perfecte Hillary Clinton 'doet', jaren voordat Hillary Clinton zelf in deze vorm bestond. Of neem de 'kunsthistorische portretten' waarmee Sherman op de verwarring en de ijdelheid van het postmodernisme reageert door allerlei beroemde modellen uit de kunstgeschiedenis te imiteren (inclusief een faun van Caravaggio en een adellijke dame van Ingres). Die zijn geestig, vooral omdatSherman hier nog veel verder durft te gaan in het gebruik van aanplakborsten, fopneuzen en wondschmink (het lijkt soms wel carnaval) maar tegelijk ook de vraag aan de orde stelt in hoeverre we de geschiedenis kunnen vertrouwen - waar kijk je eigenlijk naar, als je naar een historisch portret kijkt? En haar horror- en seksfoto's (viezige, nachtmerrieachtige beelden vol modder en kots en maden en sekspoppen) waarop ze zelf nog maar zelden optreedt, passen perfect bij de decadente jaren negentig - wat nog sterker zo is als je bedenkt dat ze vaak voor enorme bedragen werden verkocht.

Daar staan dan bijvoorbeeld de clownsportretten uit het begin van deze eeuw tegenover, die tamelijk verschrikkelijk zijn. Niet alleen zijn ze lelijk, ze gaan veel te letterlijk over de verhouding tussen namaak en echt, tussen innerlijk en uiterlijk - alsof de twijfel die de kunst toen mondiaal in zijn greep had, ook Shermans denken te pakken had. Niet voor niets heeft het MoMA ze maar zo'n beetje naar de marge van de expositie gemanoeuvreerd.

Ongrijpbaarheid

Maar zelfs die mislukte clowns doen je niet vergeten wat eigenlijk Shermans grootste prestatie is: dat ze tot op de dag van vandaag haar ongrijpbaarheid heeft weten te behouden. Ondanks al die tientallen, honderden foto's op het MoMA-overzicht, krijgt je nauwelijks een beeld van Sherman zelf, van haar emoties, haar smaak. Wie is ze eigenlijk? Zou je haar herkennen op straat? Die 'onzichtbaarheid' is bijna een statement in een tijd waarin de persoonlijkheidscultus grootse vormen heeft aangenomen en authenticiteit voor veel kunstenaars het hoogste streven lijkt. Waarschijnlijk heeft Shermanaltijd beseft dat roem en een cultus rond haar persoon fataal zouden zijn voor haar werk: op het moment dat ze zelf zichtbaar zou worden, een celebrity, zou de aandacht van haar personages worden afgeleid en zou iedere nieuwe foto 'Cindy doet een nieuw typetje' zijn geworden. Nu ze zelf nog steeds bijna 'leeg' is blijf je geïnteresseerd: Sherman heeft zichzelf tot de Elkerlyck van de kunst ontwikkeld, een kunstenaar die als niemand begon en nu iedereen is geworden.

Toch is Shermans verhouding tot de buitenwereld wel ergens veranderd. Haar eerste Filmstill-series ontlenen hun spanning vooral aan het feit dat een jonge, relatief onbekende kunstenares erin slaagt zich zo slim tot de wereld van de film verhouden - alsof ze die wereld aan de ene kant doorprikt, maar er tegelijk haar eigen plek in claimt. Maar naarmate ze bekender wordt, gaat Sherman steeds meer 'gewone' mensen portretteren - waardoor haar types niet alleen steeds realistischer worden, maar ook een steeds groter deel van de (westerse) wereld omspannen. Bekroning van die ontwikkeling is haar meest recente serie, meteen een van haar beste, juist omdat analyse, zelfspot en Sherman zelf zo dicht bij elkaar komen. Het idee is simpel: Sherman typeerde rijke, gearriveerde vrouwen van haar eigen leeftijd. Ze staan in grote tuinen, sjieke bibliotheken, het haar zit strak in de lak en ze dragen dure, vaak glanzende kleren. Tegelijk kan al dat uiterlijk vertoon hun kwetsbaarheid niet verhullen - en daar is de make-up ook weer. Die is hier dikker, opzichtiger dan ooit en fungeert bijna letterlijk als een scherm tussen uiterlijk en innerlijk, tussen fictie en werkelijkheid. Maar ondertussen zitten ze verrassend dicht bij Sherman zelf. Is zij niet van dezelfde leeftijd? Even rijk en even gearriveerd?

Daarmee werpt Sherman weer allerlei goede vragen op. In hoeverre sta je als kunstenaar nog buiten de wereld als je succesvol bent? Hoe waarborg je als mens in het algemeen je authenticiteit? Bestaat authenticiteit sowieso nog wel? Het geeft maar aan hoe rijk Shermans werk is geworden: door consequent vast te houden aan een vorm, een stijl, geeft ze je als toeschouwer de mogelijkheid achter ieder mens een Sherman-personage te zien, inclusief gelaagdheid, complexiteit en verwarring. En het werkt. Wie na Cindy Sherman de straat op gaat, of het nu in New York is, in Amsterdam of in Heemstede-Aerdenhout, ziet overal Cindy Shermans lopen. Of beter: ineens kijk je met een andere blik naar al die vrouwen en zelfs mannen die je normaal iets te achteloos voorbij loopt. Een opzichtig sjaaltje, een vreemd hoedje, iets te veel make-up is al genoeg.

Sherman heeft zich tot de Elkerlyck van de kunst ontwikkeld

Info: Cindy Sherman. T/m 11 juni in het Museum of Modern Art, 11 West 53rd Street, New York. Wo t/m ma 10.30u-5.30u, do tot 20u. Inl. moma.org
Foto-onderschrift: Cindy Sherman: Untitled #466, 2008. Cindy Sherman: Untitled #474, 2008. Cindy Sherman. Untitled #193, 1989 

Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.