Dutch Nominees New York Photo Festival May 13-17 Photography

Everything is changing…
… how we take photographs, manipulate them, share them, store them — even how we pose for them. Our tools are mutating quickly, promising ever faster, clearer, brighter and cheaper pictures. Meanwhile telephones become cameras, desktop printers morph into mini-printing labs, and high-definition screens threaten to dislodge the venerable photographic print from gallery walls. And the eyes of the whole world are only a click away on the computer keyboard.

Where are we all heading?
During photography’s entire history, the amateur and the professional have represented distinct and often contrary approaches to photography, each battling for supremacy. Has the digital revolution tilted the field of battle irrevocably in the amateur’s favour? Or has it swept this traditional rivalry into the dustbin? Can anyone say?

And what about your photographs?
Why not share one or more of your photographs with the festival’s visitors? They’ll be projected in the public arena, with your name clearly visible in the corner of each image. And afterwards, you’ll get back proof in the form of an email -- your photo as it appeared on the festival screen! Participate!

Sincerely,William A. EwingCuratorNew York Photo Festival '09Director, Musée de l'Elysée, Lausanne

Dutch nominees :

category Editorial Single Image:
Marieke van der Velden (3 foto’s)

category Editorial Series:
Dirk-Jan Visser (2 series)

Clemence de Limburg

category Fine Art Single Image:
Carla van de Puttelaar

category Fine Art Series:
Ingrid Baars
category Advertising Single:
Linda Jansen
Marcel Christ

category Advertising Series:
Mark Janssen
Morad Bouchakour

category Photo Book:
Dana Lixenberg
Rob Hornstra
Herman van den Boom

Otto Snoek

Jacqueline Hassink

European Eyes on Japan Hans van der Meer Photography

Open publication - Free publishing - More portfolio

For the project ‘European Eyes on Japan’ Van der Meer made a series of portraits from local people photographed on a distance, on different locations in the prefecture of Okayama.

European Eyes on Japan Hans van der Meer Photography

Open publication - Free publishing - More portfolio

For the project ‘European Eyes on Japan’ Van der Meer made a series of portraits from local people photographed on a distance, on different locations in the prefecture of Okayama.

Hans Eijkelboom potraits and cameras 1949-2009 Photography

portraits and cameras 1949-2009
Hans Eijkelboom
May 8, 2009 - June 3, 2009

At 2x2projects Hans Eijkelboom presents a 60 year history of technical tools for the making of photographic images combined with a subject getting older in that same period of time. Two contrary matters of progress become visible, the aging of a human being versus the reinvention of a constantly modernizing technology.(during Art Amsterdam, May 13-17, the exhibition is open by appointment only)

Hans began his artistic career in the 70`s with an installation that was part of a group show that included Joseph Beuys, Ed Ruscha, and Douglas Huebler. Since then, he has produced over twenty-five books, gaining renown in Europe for self-publishing many of them, and his work has been exhibited internationally, including solo shows at the Nederlands Fotomuseum, Rotterdam; Museum of Modern Art, Arnhem, the Netherlands; Kröller-Müller Museum, Otterlo, the Netherlands; Provincial Museum of Photography, Antwerp, Belgium; and Kunstverein Grafschaft Bentheim, Neuenhaus, Germany. Eijkelboom is based in Amsterdam.


Hans Eijkelboom, "November 7", 14.00-15.00, Fifth Ave between 56th & 57th Street, 2007archival inkjet prints, 110 x 61 cm

Antoine Sevruguin (Teheran, 1840?- Teheran, 1933) Iran Photography

Antoine Sevruguin (Teheran, 1840?- Teheran, 1933)

Antoine Sevruguin was born in the Russian embassy in Teheran as the son of an Armenian mother and Russian father in diplomatic service. When Antoine's father died, life became impossible for his mother as an Armenian in Iran, and she moved with her three young children to Tbilisi, the present capital of Georgia. There Antoine was trained as a visual artist, and fell under the spell of Western painting; particularly the work of Rembrandt made a deep impression on him. Throughout his life he would also remain interested in Persian painting.

Under the influence of the photographer Dmitri Ermakov, who at that point was living in Tbilisi, he decided to become a photographer. With two of his brothers, in 1870 Antoine returned by caravan to his birthplace, Teheran. On the way he photographed landscapes and the people he encountered along the route. Once in Teheran he established a photography studio with his two brothers. Antoine was the photographer, while his brothers took care of the business aspects. Very quickly the firm acquired a very good reputation, and clients came from all over Iran, and other countries, to have photographs made, or buy photographs.

In the eyes of the Iranians he was a Westerner. All that was Russian was in Iran at that time associated with the West. But Westerners who visited him in his photo studio in Teheran saw him as a real Eastern photographer.

Early tourists bought photographs for their travel albums. In addition to Italy and Egypt, because of its archaeological monuments Iran was also included in the 'grand tour' well-heeled European young people made as part of their education. As well as photographs of the monuments, he offered pictures of diverse groups and people from the surrounding population. He invited Armenians, Kurds, Jews and people from the various social strata to his studio to pose for him. The subjects often play a very active role in the images; through their poses and expressions they are more actors than unwilling vic tims of a commercial photographer. Dervishes were among his favourite subjects. With their reverent appearance, austere clothing and long hair and beards, these devout Muslims who had opted for a wandering existence could have walked out of a Biblical painting by Rembrandt.
He used a local military drill field next door to his home, or the inner courtyard of his own house for photographs with more suggestion of local colour. To fulfil Western erotic fantasies about Eastern women he also produced photographs of nude and partly nude women in harem scenes. Yet we would not be doing justice to Sevruguin if we were to label him as a photographer chiefly oriented to commercial interests. He was the first photographer in Iran who could live from his photography, but the way in which he photographed many groups in the population on location, outside the studio bears witness to his interest and involvement in the country and culture of Iran. Sevruguin also travelled around the country to make a visual catalogue of the ethnic groups, landscapes and everyday life of Iran.

This ethnographic aspect of his work did not go unnoticed. Anthropologists bought his photographs, and they were to be seen at the World Exhibitions at Brussels (1897) and Paris (1900), regularly winning prizes. Although Sevruguin was a celebrated photographer in Teheran, he remained largely unknown in Europe. Many of his photographs purchased by Europeans were published in scientific or quasi-scientific publications, but the photographer's name did not accompany them - something which aggravated Sevruguin considerably, although it was a fate which befell many photographers in that day. Dr. C.H. Stratz also used Sevruguin's photographs in his Die Rassenschönheit des Weibes without giving him credit. He did note the source for the photographs, though: they were borrowed from the Museum in Leiden.

It is known that Sevruguin made more than 7000 images, on glass plates. Not much of this collection is left. In 1908 Iran entered a constitutional crisis. Soldiers of Muhammed Ali Shah set the houses of opponents aflame, and plundered their belongings. Sevruguin's neighbour was a wanted man, and his home was destroyed - and part of Sevruguin's with it. Sevruguin's archive suffered major damage; with difficulty 2000 glass plates were saved. He scarcely recovered from this emotional and financial blow.

After Reza Shah came to power in 1925 Sevruguin had to endure a new attack. The Shah wanted to modernise the country, and therefore felt it necessary to destroy everything that did not fit with the image of modernity. The remaining collection of glass plates was seized. Apparently it was Sevruguin's daughter Mary who, through her connections, succeeded in obtaining the return of 696 of them. After Sevruguin's death she presented these to the American Presbyterian Mission in Teheran, and ultimately they ended up in the Smithsonian Institution in Washington, D.C., in the archive of the Arthur M. Sackler Gallery. This is the largest Sevruguin collection that remains. In addition to several dozen prints in the National Anthropological Archives at the Smithsonian, as far as is known work by Sevruguin is found only in the Netherlands: in the collection of the University of Leiden and over 170 glass plates and prints in the National Museum of Ethnology in Leiden.

In the Museum's annual report for 1899/1900, under 'Acquisitions' there is mention of 'A large collection of very instructive photographs of landscape views and natives from various sections of Persia. Long-term loan from Mr. W.L. Bosschart, Consul General of the Netherlands in Melbourne, Victoria, Australia.' In the following annual report the same series appears under 'Losses'. Bosschart asked for the return of his photographs. Because the Museum still wanted to retain the images, before their return the prints were tacked to a wooden board with drawing pins and rephotogaphed on glass plates. Subsequently prints were made again from these glass plate negatives. Although this collection thus contains no original glass plates or prints, thanks to these reproductions images by Sevruguin have been preserved, the original glass negatives of which have been lost. It is unknown what Bosschart did with the original photographs, or where they are now.

See also ... "Interview with Gilles Peress: Images, Reality and the Curse of History" ...

Hans Aarsman Off the Record Art Amsterdam 2009 Photography

see for an interview with Melanie Bonajo ...

Off the Record - Municipal Art Acquisitions 2009: Photography
Art Amsterdam, Amsterdam RAI 13 – 17 May 2009

In 2009, the annual Municipal Art Acquisitions exhibition is to be held on location at the RAI during Art Amsterdam. It will be devoted to photography. Guest curator is photographer and publicist Hans Aarsman. He will devise a theme for the show and a call will go out for artists to submit entries relevant to it. The works to be acquired will be selected by the Stedelijk Museum during the art fair. Read more ...
De jaarlijkse presentatie van de Gemeentelijke Kunstaankopen is in 2009 op locatie te zien, tijdens de Art Amsterdam. Voor deze editie, gewijd aan fotografie, ontwikkelde gastcurator Hans Aarsman een thema, waarna kunstenaars werden opgeroepen werk in te zenden. Voor Off the Record nodigde Aarsman kunstenaars uit werk in te zenden dat gemaakt is vanuit de behoefte om iets vast te leggen, zonder direct een artistiek doel voor ogen, waarbij de begrippen toeval en ontdekking centraal staan.Lees verder over het thema>>

Van de volgende 33 kunstenaars/fotografen is werk geselecteerd: Theo Baart, Elly Baltus, Melanie Bonajo, Appie Bood, Hans Bouman, M.L. Busser, Maze de Boer, Rineke Dijkstra, Constant Dullaart, Martijn Engelbregt, Erik Fens, Maria Heijdendael, Maarten Heijkamp, Peter Hermanides, Frank Kouws, Frank Mandersloot, Paulien Oltheten, Jannie Regnerus, Don Sars, Frank Schallmaier, Diana Scherer, Marike Schuurman, Monique Scuric, Tanja Smit, Claudia Sola, Jan-Dirk van der Burg, Steve van den Bosch, Ad van Denderen, Ria van Dijk, Anne van de Pals, Kaj van Ek, Stefan van Weele, Roy Villevoye.

Erik Fens The World as a Collection ...

Don Sars ... & Anne van der Pals ...

Kai van Ek ... & Roy Villevoye ...

Theo Baart ...
Onbezoldigd vuilnisman
in beeld artikel Zaterdag 09-05-2009 Sectie: Overig Pagina: M24

Waarom Op de kunstbeurs Art Amsterdam, die woensdag 13 mei begint, hangt de door gastcurator Hans Aarsman samengestelde tentoonstelling Off the record. Aarsman koos uit de inzendingen voor de Gemeentelijke kunstaankopen 2009, waarvoor hij het thema bepaalde: fotos gemaakt zonder artistieke bedoelingen. Directeur Gijs van Tuyl van het Stedelijk Museum zal uit de tentoonstelling de fotos voor de gemeenteaankopen kiezen.

Wat Vuil dat bewoners van flatgebouw Florijn in de Bijlmer in Amsterdam Zuid-Oost vanaf hun balkon gooiden op het dakterras van fotograaf Theo Baart. Hij woonde in 2004 in een van de atelierwoningen op de begane grond van het zeven etages tellende flatgebouw. Baart: Elders in de Bijlmer zijn de galerijflats vervangen door laagbouw. Dat pakte heel goed uit. Maar bij Florijn is na tien jaar van geslaagde stadsvernieuwing een klassieke fout gemaakt. Bewoners die niet in een galerijflat pasten zijn opnieuw ondergebracht in een voor veel geld gerenoveerde flat. Maar met zon renovatie los je oude problemen niet op. Vanaf dag één kieperden velen het huisvuil gewoon over de rand van het balkon. Etensresten, gebruikte condooms, luiers, televisies, van alles heb ik moeten opruimen. De verantwoordelijke bestuurders reageerden niet op klachten en keken de andere kant op. Ik werd zo pissig van dat cynisme, dat ik elke dag de troep om mijn dakterras fotografeerde. Het was mijn bedoeling die fotos als kerstgeschenk aan de woningbouwcorporatie aan te bieden. Maar na veertien maanden ben ik verhuisd. Ik was het zat om tegen betaling van 1.130 euro huur per maand vrijwillige vuilnisman te zijn.

Info: Tentoonstelling Off the record is te zien bij Art Amsterdam, 13 tot 17 mei, Amsterdam RAI, Parkhal 9. Zie voor openingstijden www.artamsterdam.nl Trefwoord: Afval; FotografieGeografie: AmsterdamPersoon: Theo Baart
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.

Stedelijk Museum koopt foto’s (15 mei 2009)

Het Stedelijk Museum heeft werk van elf fotografen aangekocht.
Gastcurator Hans Aarsman en zijn mede-juryleden kozen uit 470 inzendingen het werk van 33 mensen. Het museum heeft besloten eenderde aan te kopen.
Alle foto’s zijn over tafel gegaan na een oproep van Aarsman om foto’s in te zenden die zijn gemaakt om iets vast te leggen zonder dat het direct een artistiek doel diende.

Museumdirecteur Gijs van Tuyl maakte vrijdag de aankopen bekend:

Theo Baart: stadslandschappen vuilnis. Het begon met een televisietoestel. Van boven kwam het naar beneden zeilen en viel in stukken op de tegels. Presentje van de bovenburen. Toen de resten met de vuilnis waren meegegaan, bedacht Theo Baart (Amsterdam, 1957): van alles wat nog meer naar beneden komt, neem ik een foto. Hij woont inmiddels niet meer in de Bijlmermeer.

Ad van Denderen: affiches Palestijnen. Toen het begon op te vallen dat Palestijnse vrouwen spontaan gingen krijsen als ze een fotograaf zagen, stopte Ad van Denderen (Zeist, 1943) zijn camera in zijn tas en liet hem daar. Om hem er pas weer uit te halen toen hij posters van zelfmoordmartelaren zag die in Palestijnse kampen op de muren werden geplakt.

Rineke Dijkstra: Chinees koor. Wie dacht dat kinderen in China gedisciplineerd waren, heeft dit koortje nog niet gezien. Rineke Dijkstra (Sittard, 1959) zocht in Xiamen naar modellen voor haar foto’s en viel op een lagere school middenin een generale repetitie. Ze had alleen een digitaal cameraatje bij zich.

Ria van Dijk: polaroids schiettent kermis. Zelf heeft ze geen camera, maar ze weet zat camera’s te vinden. En de ontspanknop weet ze ook; alsof het een mechanische afstandsbediening is, haalt ze de trekker over. Ria van Dijk (Tilburg, 1920) fotografeert vanaf haar 20ste op de kermis. (Zie foto.) De afgelopen tijd was er even de klad ingekomen, maar sinds haar staaroperatie schiet ze weer raak.

Erik Fens: spiegelingen in auto’s. Met zoveel auto’s om je heen kun je maar beter vrede met ze sluiten. Erik Fens (Amsterdam, 1949) ziet dat auto’s onder bepaalde condities zelfs een zekere schoonheid kunnen bezitten. Maar hij woont dan ook boven een bijzondere parkeerplek.

Peter Hermanides: twee oude dames. In de taakomschrijving van een thuiszorgwerker staan voornamelijk handelingen - weinig over menselijk contact. De ouderen die Peter Hermanides (Amsterdam,1966) bezoekt, zetten wel eens iets te eten voor hem op tafel. En dan praten ze. En soms wordt er een foto genomen.

Frank Kouws: dankfoto’s overleving. Iedereen die een auto-ongeluk overleefd heeft, kent de onbedwingbare neiging om iemand te bedanken. Maar wie? In Italië vond Frank Kouws (Groesbeek, 1969) een kapel waarin mensen lijstjes aan de muur hebben gehangen. Bij de foto’s van het wrak waaruit ze levend zijn gekropen, hebben ze woorden van dank geschreven, meestal gericht aan Maria.

Paulien Oltheten: filmpje hond. Waarom zet die hond niet meteen zijn tanden erin?, vraag je je af als je de bal ziet liggen. Omdat de bal wordt weggeschopt voor hij erbij is. Dan moet hij zich eerst omdraaien voor hij er achteraan kan. En dat kost tijd. Paulien Otlheten (Nijmegen, 1982) onderzoekt houdingen die levende wezens aannemen.

Anne van de Pals: serie boerderij. Ze woont allang niet meer op de ouderlijke boerderij. De vader en de broer van Anne van de Pals (Erp, 1960) nog wel. De honden ook. Na het overlijden van moeder is de band tussen de mannen en de honden inniger geworden.

Claudia Sola: diaserie/filmprojectie. Het is een ongeschreven wet: je kijkt niet in iemands dagboeken. Thuis bij Claudia Sola (Zeist, 1974) deden ze het wel. Onwelgevallige passages werden eruit gescheurd, ze moest ze opnieuw schrijven. Daarom begon ze te fotograferen en te verzamelen, souvenirs in de letterlijke zin van het woord.

Don Sars: familiefoto’s. Don Sars heeft een oudere broer, Dave. Hun vader hield van beide kinderen een fotoboek bij. Alle foto’s die van ze gemaakt werden, gingen in tweeën. Om achteraf geen scheve ogen te krijgen. Er zit een foto bij van Don Sars (Eindhoven, 1975) met op de achtergrond zijn broer Dave, beteuterd wachtend tot hij op de foto mag.

De geselecteerde inzendingen voor Off the Record zijn tot en met zondag 17 mei te zien op de kunstbeurs Art Amsterdam.

Photography from the Dutch West Indies Suriname

"Oude vrouw"; Kersten & Co, omstreeks 1920

Dutch Farmer-Colonists in Suriname, Norton Brothers, Paramaribo 1897.

Hoedenvlechtsters, Paramaribo around 1920

Three boys of the Hernhutter Orphanage Saron, Brushing teeth at the water well (Eugen Klein, 1869-1927)

Female type, around 1885

Eunoobia, Britisch Indian, around 1900

Arrival Britisch Indians in Suriname, around 1900

Bread vendor, Paramaribo, Bromet & Co., around 1902

Open publication - Free publishing - More photography

Reference books:

Fotografie in Suriname 1839-1939. Photography in Surinam 1839-1939. Anneke Groeneveld (et al.). Amsterdam: Fragment Publishers, 1991. Publication coincided with exhibition 'Photography in Suriname, in the Museum voor Volkenkunde, Rotterdam - The Netherlands. Zie voor de oudste foto van Suriname ...

Suriname door het oog van Julius Muller. Fotografie 1882 - 1902. Steven Vink. Amsterdam: Koninklijk Instituut voor de Tropen, 1997. Paramaribo: Stichting Surinaams Museum, 1997.

De Surinaamse selfmade man, journalist, politicus en amateur-fotograaf Julius Eduard Muller leefde van 1846 tot 1902 in Paramaribo. Hij was van grote betekenis voor de economische ontwikkeling van Suriname gedurende het laatste kwart van de 19e eeuw. Tijdens de goudkoorts stak hij zich in goudondernemingen en kwam in conflict met Gouverneur Van Sypesteyn, waardoor zijn ambtelijke carrière werd afgebroken. Hij zocht zijn recht in Nederland, waarbij hij grotere aandacht wist te vestigen op Suriname. In januari 1895 werd in Paramaribo door Muller een 'Photogrammen' tentoonstelling gehouden. Het was een verzameling van 300 zeer uiteenlopende foto's, die hij na de tentoonstelling schonk aan het toenmalige Koloniale Museum te Haarlem onder voorwaarde dat daarmee een rondreis gemaakt zou worden om het Nederlandse publiek kennis van Suriname te laten nemen. Muller hoopte mensen te interesseren voor vestiging in Suriname. Hij portretteerde families van Boeren die vanaf 1845 als landbouwers in Suriname woonden. Uitgegeven naar aanleiding van de tentoonstelling 'Julius Muller, Suriname 100 jaar geleden' ter ere van het vijftigjarig bestaan van de Stichting Surinaams Museum op 29 april 1997.

See for more ... & see for Willem Diepraam Frimangron ...