Germaine Krull Comfort Bart Sorgedrager´s Choice of Company Photobooks Photography

931: Beeindruckende Werbephotos von Germaine Krull

Confort. Textes de messieurs G. Lenotre, Paul Reboux, Marcel Prévost, Pierre Mac-Orlan. Edité par «SOC». / SOCIÉTÉ GÉNÉRALE DE FONDERIE. – Numérotés de 1 à 1000 [Exemplar ohne Nummer]. – Paris: Société Générale de Fonderie 1931. – 4°. [36] S. Bütten mit [5] mont. Farbdrucken, [56] S. mit Tdr.-Abb. Krt.

Gemäss chapitre.com sind die beeindruckenden Werbephotos im hinteren Teil von Germaine Krull.

Germaine Krull (1897-1985) led an extraordinary life that spanned nine decades and four continents. She witnessed many of the high points of modernism and recorded some of the major upheavals of the twentieth century. Her photographs include avant-garde montages, ironic studies of female nudes, press propaganda shots, as well as some of the most successful commercial and fashion images of her day. Her political commitments led her from communist allegiance to incarceration in Russia as a counterrevolutionary to support of the Free French cause against Hitler to a reclusive existence among Tibetan monks in India. Kim Sichel's study of this remarkable artist reveals a life of deep convictions, implausible transformations, complex emotional relationships, and inspired achievements.

Krull refused to limit herself to one long-term relationship, one geographical region, or one set of religious and moral beliefs. Contemporary critics ranked her with Man Ray and André Kertesz. Younger photographers such as Berenice Abbott looked up to her. Yet until recently the absence of an archive has made a proper evaluation of Krull's contribution to photography and to modernism difficult if not impossible. In this book Sichel examines Krull's autobiographical texts and photographic oeuvre to present and unravel the rich mythology that Krull fabricated around her life and work. The chapters follow the geographical and chronological sequence of Krull's life, moving from Munich to Moscow to Berlin to Amsterdam to Paris to Brazil to Africa to Bangkok and other locations. This book, which accompanies the first major retrospective exhibition on Krull, should secure Krull's rightful place among the masters of twentieth-century photography. 


Zie voor Germaine Krull, thuisloos fotografe ...

Greetings from Portugal Avenue Magazine 1969 Ed van der Elsken Photojournalism Photography

ELSKEN. ED VAN DER (PHOTOGRAPHER)‎

‎Portugal. Photoreport by Ed van der Elsken in "Avenue" , oktober 1969, pp. 136 - 158 . Text by Aad van der Mijn‎. ‎Amsterdam, De Geillustreerde Pers, 1969. 31,5 x 25,5 cm. Orig. wrprs. Contribution to the trendy Dutch magazine of the 1970's Avenue.

Greetings from Portugal Avenue Magazine 1969 Ed van der Elsken Photojournalism Photography

ELSKEN. ED VAN DER (PHOTOGRAPHER)‎

‎Portugal. Photoreport by Ed van der Elsken in "Avenue" , oktober 1969, pp. 136 - 158 . Text by Aad van der Mijn‎. ‎Amsterdam, De Geillustreerde Pers, 1969. 31,5 x 25,5 cm. Orig. wrprs. Contribution to the trendy Dutch magazine of the 1970's Avenue.

Van der Elsken zoog de warmte van heel de mensheid in zich op
Ed van der Elsken - deel 6 (slot)

Wat maakte Ed van der Elsken tot beste straatfotograaf van Nederland? De Volkskrant reconstrueert in een 6-delige serie hoe hij zijn onderwerpen benaderde.

Arno Haijtema 1 juli 2016, 2:00

1. Een groot aantal leden van een (zigeuner-?) familie poseert voor Van der Elsken, de meesten in de schaduw. Op de achtergrond mogelijk een kerkgebouw. Foto Ed van der Elsken / Nederlands F

'Pagina's kleine fototjes van de top tachtig leukste mensen van de wereld', schrijft Ed van der Elsken (1925-1990) in zijn boek Eye Love You bij foto's waarop mensen figureren uit alle windstreken. Een Japans gezin, een Hollandse polderdame, een Afrikaanse vrouw voor haar hut, hippies van onbekende komaf, Indiërs, indianen, Europeanen en Arabieren vormen Van der Elskens family of man, een samenballing van huidskleuren, haartypen en -kapsels, karaktertrekken, puntgave en gehavende gebitten. Eindeloze variaties in hoofdbedekking, kinbegroeiing, aankleding en gezichtsbeschildering. Ultieme diversiteit op vier pagina's.

Ook de drie schoffies die zo'n beetje ín Van der Elskens camera kruipen staan erbij, een plaatje van 8 bij 5 centimeter. Hij fotografeerde ze in Portugal, toen hij voor maandblad Avenue een grote reportage maakte. Dezelfde foto stond aan de basis van de cover van dat tijdschrift - alleen is hij daartoe aangesneden tot een vierkant. Daardoor valt het linkerjochie vrijwel uit beeld, terwijl van de jongen van wie in Eye Love You alleen zijn pony en voorhoofd zichtbaar zijn op de cover van Avenue ook de ogen worden getoond. Het flexibele gebruik laat zien dat Van der Elsken zijn compositie niet heilig verklaarde. Zo gemakkelijk als hij zelf een foto bijsneed voor zijn boek, zo simpel werd een nieuw formaat voor een cover bedacht.

Zoekend in het dia-archief van Van der Elsken hebben we in Volkskrant de afgelopen zes weken geprobeerd inzicht te krijgen in de manier waarop de fotograaf zich bewoog als hij met de camera op straat was. De choreografie van zijn fotografie - de reconstructie van de totstandkoming van een beroemde foto door te kijken naar de (nooit eerder gepubliceerde) opnamen van vlak ervoor en erna - verried iets van de manier waarop de beste straatfotograaf van Nederland zijn onderwerpen benaderde, hoe hij de poëzie van hun beweging ontdekte en de gezichtsuitdrukking die hun persoonlijkheid prijsgaf. Met plattegrondjes-uit-de-losse-pols brachten we zijn choreografie in kaart.

2a. De fotograaf neemt een close-up van vier jochies, van wie er drie herkenbaar in 'Eye Love You' komen. Van de vierde resteert het voorhoofd. Foto Ed van der Elsken / Nederlands F

2b. Voor de cover van 'Avenue'werd een radicaal andere uitsnede gebruikt van de opname. Foto Ed van der Elsken / Nederlands Fotomuseum, courtesy Annet Gelink Gallery

Dat wordt in het geval van de Portugalfoto een mission impossible. Hoofd collecties Martijn van den Broek van het Fotomuseum vat de fotosessie zo samen: 'Ed heeft met deze familie, vermoedelijk zigeuners, staan dollen.' Hij had een groothoekige lens op zijn camera, de achtergrond verandert steeds - eerst een gebouw dat een kerk zou kunnen zijn (hoge houten deur, donker interieur) (foto 1), daarna strand en zee (foto 4), en ertussen het gekwetter van drie, vier generaties. 'Uit de randnummering blijkt dat zeker vijf opnamen ontbreken', zegt Van den Broek. 'Grote kans dat die zijn weggegooid omdat ze als gevolg van de hectiek technisch niet goed waren.'

Om de laatste beeldanalyse uit deze serie te vervolmaken, zou het mooi zijn als de foto uit Eye Love You (2) de laatste zou zijn uit de reeks - het gevolg van opperste concentratie en geleidelijk doordringen tot de kern. Dat is niet zo, het was de tweede van de vier hier afgedrukte. Graag had ik geschreven: 'Van der Elsken keek om zich heen. Voelde de magnetische kracht van de hechte groep en daarin de jongens met hun verblindend witte rijen tanden waarvan er - pars pro toto voor het onvolmaakte leven - een is afgebroken bij een knokpartijtje. Dát was de foto.'

Maar ook zonder die gedroomde choreografie kan de conclusie luiden: met zijn camera zoog Van der Elsken de warmte van heel de mensheid in zich op.

ZO WERD HIJ NEDERLANDS BESTE STRAATFOTOGRAAF
Wat maakte Ed van der Elsken tot beste straatfotograaf van Nederland? De Volkskrant reconstrueert in een 6-delige serie hoe hij zijn onderwerpen benaderde. Lees hier deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5 (+).

GROOTSTE RESTAURATIEPROJECT
Met de heruitgave van Ed van der Elskens eerste kleurenfotoboek Eye Love You (uitgeverij Bas Lubberhuizen, 39,95 euro) markeert het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam de restauratie van het dia-archief van de fotograaf - het grootste restauratieproject uit de Nederlandse fotogeschiedenis.

In het museum presenteert fotograaf Eddy Posthuma de Boer, generatiegenoot, t/m 31/12 zijn selectie van foto's die Van der Elsken maakte voor het tijdschrift Avenue.

Ook op theaterfestival De Parade besteedt het museum, in een eigen tent, aandacht aan Van der Elsken.

3. Grootmoeder lijkt tevergeefs om kalmte en enige ernst te vragen. Foto Ed van der Elsken / Nederlands F

4. De kinderen in het volle zonlicht, met zand, zee en zomerse lucht op de achtergrond. Foto Ed van der Elsken / Nederlands F

16 Google Street Views Jon Rafman Photography

16 Google Street Views Jon Rafman
by Mimi Luse | March 13th, 2009

Jon Rafman at his virtual desk. — Photo courtesy of the artist.

Every day the artist Jon Rafman wakes up, drinks a TwinLabMass Fuel Gainer Vanilla Power shake, checks his three email accounts, five online social-utilities, the forty-eight blogs that he contributes to, makes some internet-aware art, brushes his teeth, and goes to sleep. He wouldn’t let me meet with him IRL (in real life), but sent me a portrait of himself in his Bushwick studio.

	Segway parade. Click for more.

That he lives and works in the neighborhood might not seem so relevant since much of his work is inspired by, made from, and often consumed in cyberspace. Since obtaining his MFA from the School of the Art Institute of Chicago, his work has been shown at the Slamdance Film Festival,Rhizome.org, Clubinternet.org and in physical galleries both here and abroad. But the majority of what Rafman does has less to do with his own place and more to do with where everyone else is (i.e. online all the time). His daily work involves surfing the internet for epic finds and inspirational banality, and much of his oeuvre involves compiling the serendipitous moments of web pathos and comedy that he stumbles upon. He places his new media work in contrast to other artists who hack software counter to its original uses, or guys likethis, who use the internet as a marketing tactic for the sale of very analog paintings. Currently, his biggest influences are fellow net artists he discovered through his del.icio.us network, like Guthrie Lonergran, Oliver Laric, and Harm Van Dendorpel.

One of Rafman’s projects is an impressive selection of Google Street View images that he has collected; viewable here and here. Captured by the Google-cam at random, and then captured by Rafman as screenshots, the images are either bizarre abstractions  (thanks to blips in the digital photography) or surreal scenes like a Segway tail gate party. With the Google Street Views, Rafman creates surreal narratives using a medium intended for neutral mapping. He says, "The individual Street Views are like photographs that no one took and memories that no one has." The work is presented as a PDF pack of images online, or, in a gallery setting, he can present large-scale digital prints (which you can see at his show this weekend).

Rafman’s Google Street Views are about the act of surfing the web, and how the deeper you go, the more likely you are to come across some pretty out-there stuff. Often scouring for hours, sometimes days, it’s a trial-by-fire search, ("I’ll drop the little yellow Street View man icon randomly somewhere on the planet and start exploring,") while other times he’s tipped off by friends, but ultimately, he says of his images, "it’s the act of framing itself that gives things meaning."  

Rafman is like a roguish anthropologist or explorer, documenting his adventures on the World Wide Web. For another work in progress, Rafman gets even deeper. Setting up an avatar for himself on Second Life in the guise of the Kool-Aid Man, Rafman wanders its underworld like an internet flaneur. Of course, the often clichéd graphics and CG stock characters of Second Life are no Weimar Berlin, but Rafman still takes considerable psychological risks, entering into some of the most out-there fantasy lands, sexual and otherwise.  Sometimes a voyeur, other times an annoyance to those who play SL in earnest, in his absurd rotund costume, he positions himself as the anti-avatar, in complete opposition to romantic characters (pneumatic babes, furries, extreme Goths) that the majority of players fashion for themselves.  Like a tourist, Rafman’s Kool-Aid (username: Theodore Hartono) documents his travels, and over time, the artist has compiled ahilarious album of snapshots. In each, Kool-Aid Man’s indefeatable grin renders the role-playing a little absurd, proving that context is everything, even in the artificial reality of Second Life.

Taking up the mantle of the artist as an interpreter and medium of popular culture, Rafman sees his work in Second Life and elsewhere as an in-depth examination of our social consciousness and the way that technology mediates and affects our interactions.


"Throughout history, artists’ have celebrated and critiqued the world around them. The world I live in cannot be critiqued without confronting the ubiquity of the internet in our society… I don’t want to fetishize these new media, I by no means think they are our salvation (for example that they will lead to a more ‘authentic’ democracy). But I feel the need to understand why the internet and all the social networks associated with it have become so damn popular. Like Siegfried Kracauer‘s analysis of cinema in the last century, I’m attempting to understand what the success and popularity of the internet reveals about our consciousness today."

Web & App

 artikel | Maandag 15-11-2010 | Sectie: Media | Pagina: 19

Fotografie van een spontane kwaliteit die niet geremd wordt door de gevoeligheden en agenda van een menselijke fotograaf. Zo omschrijft de Amerikaanse kunstenaar Jon Rafman de beelden die hij aantrof op Street View, de dienst van Google die sinds 2007 straten in de hele wereld fotografeert.

Rafman struinde twee jaar lang internet af op zoek naar de opmerkelijkste Street View-beelden. Hij kwam van alles tegen, van vechtpartijen en arrestaties tot in brand staande busjes en tussen het vuilnis snuffelende dieren. Alledaagse beelden, maar toch heel bijzonder. De vijftien beste foto's zijn te vinden op http://9eyes.tumblr.com.

Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.

Open publication - Free publishing - More street views

16 Google Street Views Jon Rafman Photography

16 Google Street Views Jon Rafman
by Mimi Luse | March 13th, 2009

Jon Rafman at his virtual desk. — Photo courtesy of the artist.

Every day the artist Jon Rafman wakes up, drinks a TwinLabMass Fuel Gainer Vanilla Power shake, checks his three email accounts, five online social-utilities, the forty-eight blogs that he contributes to, makes some internet-aware art, brushes his teeth, and goes to sleep. He wouldn’t let me meet with him IRL (in real life), but sent me a portrait of himself in his Bushwick studio.

	Segway parade. Click for more.

That he lives and works in the neighborhood might not seem so relevant since much of his work is inspired by, made from, and often consumed in cyberspace. Since obtaining his MFA from the School of the Art Institute of Chicago, his work has been shown at the Slamdance Film Festival,Rhizome.org, Clubinternet.org and in physical galleries both here and abroad. But the majority of what Rafman does has less to do with his own place and more to do with where everyone else is (i.e. online all the time). His daily work involves surfing the internet for epic finds and inspirational banality, and much of his oeuvre involves compiling the serendipitous moments of web pathos and comedy that he stumbles upon. He places his new media work in contrast to other artists who hack software counter to its original uses, or guys likethis, who use the internet as a marketing tactic for the sale of very analog paintings. Currently, his biggest influences are fellow net artists he discovered through his del.icio.us network, like Guthrie Lonergran, Oliver Laric, and Harm Van Dendorpel.

One of Rafman’s projects is an impressive selection of Google Street View images that he has collected; viewable here and here. Captured by the Google-cam at random, and then captured by Rafman as screenshots, the images are either bizarre abstractions  (thanks to blips in the digital photography) or surreal scenes like a Segway tail gate party. With the Google Street Views, Rafman creates surreal narratives using a medium intended for neutral mapping. He says, "The individual Street Views are like photographs that no one took and memories that no one has." The work is presented as a PDF pack of images online, or, in a gallery setting, he can present large-scale digital prints (which you can see at his show this weekend).

Rafman’s Google Street Views are about the act of surfing the web, and how the deeper you go, the more likely you are to come across some pretty out-there stuff. Often scouring for hours, sometimes days, it’s a trial-by-fire search, ("I’ll drop the little yellow Street View man icon randomly somewhere on the planet and start exploring,") while other times he’s tipped off by friends, but ultimately, he says of his images, "it’s the act of framing itself that gives things meaning."  

Rafman is like a roguish anthropologist or explorer, documenting his adventures on the World Wide Web. For another work in progress, Rafman gets even deeper. Setting up an avatar for himself on Second Life in the guise of the Kool-Aid Man, Rafman wanders its underworld like an internet flaneur. Of course, the often clichéd graphics and CG stock characters of Second Life are no Weimar Berlin, but Rafman still takes considerable psychological risks, entering into some of the most out-there fantasy lands, sexual and otherwise.  Sometimes a voyeur, other times an annoyance to those who play SL in earnest, in his absurd rotund costume, he positions himself as the anti-avatar, in complete opposition to romantic characters (pneumatic babes, furries, extreme Goths) that the majority of players fashion for themselves.  Like a tourist, Rafman’s Kool-Aid (username: Theodore Hartono) documents his travels, and over time, the artist has compiled ahilarious album of snapshots. In each, Kool-Aid Man’s indefeatable grin renders the role-playing a little absurd, proving that context is everything, even in the artificial reality of Second Life.

Taking up the mantle of the artist as an interpreter and medium of popular culture, Rafman sees his work in Second Life and elsewhere as an in-depth examination of our social consciousness and the way that technology mediates and affects our interactions.


"Throughout history, artists’ have celebrated and critiqued the world around them. The world I live in cannot be critiqued without confronting the ubiquity of the internet in our society… I don’t want to fetishize these new media, I by no means think they are our salvation (for example that they will lead to a more ‘authentic’ democracy). But I feel the need to understand why the internet and all the social networks associated with it have become so damn popular. Like Siegfried Kracauer‘s analysis of cinema in the last century, I’m attempting to understand what the success and popularity of the internet reveals about our consciousness today."

Web & App

 artikel | Maandag 15-11-2010 | Sectie: Media | Pagina: 19

Fotografie van een spontane kwaliteit die niet geremd wordt door de gevoeligheden en agenda van een menselijke fotograaf. Zo omschrijft de Amerikaanse kunstenaar Jon Rafman de beelden die hij aantrof op Street View, de dienst van Google die sinds 2007 straten in de hele wereld fotografeert.

Rafman struinde twee jaar lang internet af op zoek naar de opmerkelijkste Street View-beelden. Hij kwam van alles tegen, van vechtpartijen en arrestaties tot in brand staande busjes en tussen het vuilnis snuffelende dieren. Alledaagse beelden, maar toch heel bijzonder. De vijftien beste foto's zijn te vinden op http://9eyes.tumblr.com.

Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.

Open publication - Free publishing - More street views