From January 18th Singer Museum Laren will present a mid-career retrospective by Desiree Dolron. The exhibition is designed by Irma Boom and will present her oeuvre to date, including recent video works.
‘Photo of the Week’ and Week Review
Posted on August 23, 2016 by taneeshaprinceart
This week’s ‘Photo of the Week’ observes photographic Dutch photographer Desiree Dolron who creates staged photography within interior spaces. Also working as a photojournalist, Dolron’s work has been featured at the Guggenheim Museum and the Victoria and Albert Museum in London. Dolron also regularly works as a photojournalist as well as working with conceptual narrative photography. This image from her series ‘Xteriors’ depicts women wandering within interior hallways. The length of the space is suggestive that this series is set within a wealthy victorian house as the women’s appearance reflects a victorian style and the general atmosphere presents an old fashioned quality. This image is particularly intriguing as it demonstrates a scene that is in limbo. As the woman gazes out of a window in the distance, a second woman watches her as she passes through the hallway. It appears as though this second woman was searching for her or perhaps has spontaneously found her in a moment of solitude. The mood of the images in this series is quite dark and depressing as Dolron uses low key lighting and dull colours with both the space and the individuals who walk through it. There is also a sense of perfection with the characteristics of the subject matter as there are no items or furniture in the space and there isn’t a hair out of place with the women’s appearance.
I admire Dolron for how she brings across this haunting feel to her images that is compelling and almost intimidating as the figures she uses present themselves in a dark, overly controlled manner that is uncannily suspicious. I also admire Dolron’s inspiration from traditional painting as her use of soft lighting gives her visuals a textured appearance that could almost be mistaken for a painting rather than a photographic image.
Week Review
In review of this week’s progress, I am now ready to begin the production stage of the project installation. My next step is to research into my options of framing or mounting in which I aim to gather the materials needed over the course of the next week. My intention is to create an impact with the images as they bring a dark, alluring theme so I am keen to use frames for the presentation. However, this depends on how the frames compliment the images for if they do not, I shall mount the images onto foam board as a secondary plan. I would also like to provide an artists statement within the viewing space of the installation.
References
ARR Photomuseum Den Haag (2016) ‘Desiree Dolron‘ [Online] Available from: http://www.fotomuseumdenhaag.nl (Accessed 24/08/2016)
DESIREE DOLRON
Retrospective
Feb-25-2005 until May-16-2005
Desiree Dolron (b.1963) is well-known both for her penetrating travel reportages and for her staged photographs. She is internationally reputed to be one of the most successful Dutch photographers in the world today. Both the Guggenheim Museum in New York and the Victoria & Albert Museum in London have recently purchased work by her. The Hague Museum of Photography is about to present the first ever major retrospective of her work.
Over the 1991-1999 period, Desiree Dolron took documentary photographs of religious rites in countries as far apart as India, Thailand, Morocco and the Philippines. In 2000 these were published as a collection in a book entitled Exaltation. Images of Religion and Death. The Hague Museum of Photography will now show a selection of the photographs from this book in the first of its exhibition spaces. The second space will be used to exhibit Dolron’s extremely atmospheric 2002 reportage on Cuba. Works from her ‘Xteriors’ and ‘Gaze’ series (the latter composed of photographs of people under water) will also be on display in the museum.
Although Dolron does not deliberately ignore current events in the communities she visits, her photographs cannot be described as journalistic. Her reportages are not continuous narratives, but strings of discrete moments selected for their power of expression and atmosphere. Both in her monochrome photographs (low-contrast, soft in focus and printed in sepia tones) and in her colour pictures (the tonality of which is just slightly non-standard) Dolron harks back to the pictorialism of the early 20th century. This gives her work a painterly quality and aura. When the photographer is not away on her travels, she works principally on projects examining the tradition of the portrait genre. The constraints imposed on the subjects of such photographs seem to be a recurrent theme in her work. In her ‘Xteriors’ series (2001 – the present), Desiree Dolron reveals her devotion to art history by giving her anonymous models a hint of a resemblance to the works of the Flemish Primitives and Johannes Vermeer. In images which, thanks to her control of light and subtle digital manipulations, hardly look like photographs at all, she produces a masterly approximation of the serenity and sense of mystery with which these painters imbued their work. Desiree Dolron’s work is well-represented in the Rabo Art Collection and this exhibition is being organised in close collaboration with Rabobank Nederland. The exhibition will be accompanied by a book issued by Terra publishers and authored
DESIREE DOLRON 18 JANUARI T/M 14 MEI 2017
Van 18 januari t/m 14 mei 2017 toont Singer Laren een overzicht van het werk van een van de meest succesvolle hedendaagse fotografen uit Nederland: Desiree Dolron (Haarlem, 1963). Internationaal geniet Dolron grote bekendheid. Het Guggenheim Museum in New York, het Victoria & Albert Museum in Londen en het Reina Sofia Museum in Madrid hebben werk van Dolron in de collectie. In Nederland is haar werk onder meer vertegenwoordigd in de verzameling van het Gemeentemuseum Den Haag.
Een van Nederlands meest succesvolle fotografen
Dolron is bekend geworden met haar reisreportage Exaltation. Images of Religion and Death (1991 – 1999), een bundeling van reisreportages waarin religieuze rituelen uit India, Thailand, de Filipijnen en Marokko worden getoond. In Gaze (1996-1998) fotografeert ze mensen onder water. Prachtige vage beelden waarin de stilte en de in zichzelf gekeerde uitdrukking van de mensen zichtbaar is. In Cuba maakte Dolron Te dí todos mis suenos (Ik gaf je al mijn dromen) (2002-2003). Het zijn interieurs, portretten en landschappen die een bijzonder, soms beklemmend sfeerbeeld van het leven op Cuba weergeven. Misschien wel de meest bekende serie van Dolron is Xteriors. Schilderachtige, sobere portretten met gezichten breekbaar als porselein. Dolron stuurt haar licht en modellen zo dat haar beelden soms associaties oproepen met schilderijen uit de kunstgeschiedenis. Zij bedient zich daarbij van een zeer herkenbaar en eigen handschrift en verlegt de grenzen van wat er technisch mogelijk is binnen de fotografie. Resultaat is een verstilde wereld, die bestaat uit zorgvuldig opgebouwde scenes, bijna perfect gecomponeerd. Of zoals Wim Pijbes het verwoord in het nieuw te verschijnen Dolron-boek: "In de stilte van haar werk heerst de mysterie van het leven".
Naast de diverse fotoseries is in de tentoonstelling voor het eerst een aantal nooit eerder vertoonde videowerken te zien, waaronder I will show you fear in a handful of dust (2016) en Uncertain TX (2016). Ook het videowerk Ma Tête van kunstenaar Caitlin Hulscher (1963) is onderdeel van de tentoonstelling. Dolron's fotoserie Gaze ontstond tijdens een samenwerkingsproject met Hulscher. Tussen de werken van Dolron en Hulscher vindt een krachtige interactie plaats.
De gestileerde foto's van Desiree Dolron
Sommige foto’s van Desiree Dolron zijn gruwelijk, andere zijn van een sublieme schoonheid. Maar altijd zijn ze tot in het uiterste gestileerd.
Door Anne Berk
Het bleke gelaat van een meisje met oosterse trekken doemt op uit de duisternis. Haar haar strak naar achteren, haar jurk hooggesloten, waardoor alle aandacht uitgaat naar haar gewelfde voorhoofd en haar amandelvormige ogen. Haar blik is moeilijk te peilen, ze geeft haar gevoelens niet prijs. ‘Het enige waar je je als fotograaf en als mens op kunt verlaten, is iemands uiterlijk. Maar daarachter gaat een afgrond aan emoties schuil. Vandaar de titel van deze serie, Xteriors,’ zegt Desiree Dolron. En daarmee is de toon gezet.
Dolron is een perfectionist. Ze bereidt haar expositie voor met een maquette
De verstilde schoonheid van Xteriors doet denken aan Vermeer en de Vlaamse Primitieven, maar de sfeer is melancholieker. Het licht sijpelt traag naar binnen door de hoge vensters. Jonge vrouwen in zwarte jurken van Alexander McQueen blikken peinzend naar buiten. Of ze zweven geluidloos door de schaduwrijke gangen en dragen een baar met zich mee. Daarop rust een wonderschone jongeling, met een broos lichaam in de kleur van albast, rood opvlammend haar, en een sereen gezicht. Slaapt hij? Of is hij dood, verlost uit zijn lijden? Is dit een requiem? Dolron hult zich in stilzwijgen. ‘Mijn verhaal is niet relevant. Onderga het, misschien biedt het je iets.’
Dolron deed er wel een jaar over om één foto uit de serie Xteriors te produceren. ‘Ik werk meestal met bekenden. Twee van mijn modellen waren pas elf jaar. Soms neem ik ze mee naar het museum. Het contact moet groeien om eruit te halen wat ik zoek. Daarna ben ik eindeloos bezig de miljoenen pixels te bewerken, tot ik de gewenste lichtwaarden heb.’
Xteriors (2001-2015) werd met applaus ontvangen. Dolrons werk werd aangekocht door het Reina Sofia in Madrid en het Guggenheim in New York. Eén foto uit de serie werd voor 160.000 dollar geveild.
Dolron fotografeert al sinds haar dertiende. Op haar twintigste vertrok ze naar New York om zich verder te bekwamen, maar zelf schuwt ze het almachtige cameraoog. Op haar Facebook-pagina vind je een foto uit de serie Gaze, in plaats van een zelfportret. Gaze (1996-1998) is een reeks foto’s van mensen onder water. De stille, in zichzelf gekeerde figuren zijn prachtig, alsof ze naar de baarmoeder zijn teruggekeerd, maar ook verstikkend. Niet alleen vanwege prangende ademnood, ze zijn ook overgeleverd aan onze blikken.
Zelfmutilatie
De studio is geblindeerd. Als je aanbelt, word je door een camera geobserveerd. Dan zwaait de deur open, die naar de hoge, witte studioruimtes en het woongedeelte leidt. Dolrons rode krullen gloeien op in het geheel zwart-witte interieur, van de wit gelamineerde vloer en het melancholieke winterlandschap van Sven Kroner aan de muur, tot en met haar zwart-witte tweedrok. Dolron is een perfectionist. Voor de catalogus is alleen het beste drukwerk goed genoeg. Ze bereidt haar oeuvretentoonstelling minutieus voor met een maquette.
Het oudste werk in de tentoonstelling is Exaltation. Images of Religion and Death (1991-1999), met schokkende beelden van zelfmutilatie tijdens religieuze rituelen. Dolron vertelt dat ze tijdens een reis naar India in contact kwam met de Naga-sadhoes. ‘Ze noemen zich “strijders van Shiva”. Ze zijn naakt en beoefenen allerlei rituelen om verlichting te bereiken. Kijk, deze man begroef zijn hoofd twee dagen lang in het zand. En ik zat ernaast! Hij kon zijn hartslag zo laten dalen dat hij niet stikte, maar hoe ver moet je gaan?’
Die vraag leidde tot een documentaireserie over extatische rituelen in India, Pakistan, Thailand, de Filipijnen en Marokko, een onderzoek naar grensverleggend gedrag in een religieuze context, waarbij mensen zichzelf geweld aandoen. Dolron: ‘Hoe is het mogelijk dat mensen zich zo laten meeslepen? Ik ben niet zozeer geschokt door het geweld zelf, als wel door de psychologische terreur die onder het mom van geloof wordt uitgeoefend.’
Desiree Dolron
18 januari t/m 14 mei, Singer, Laren, singerlaren.nl
Dolron komt niet uit een religieus nest, maar zat wel op een nonnenschool. ‘Daar werd ik niet blij van. Ik zie de secularisering als een bevrijding. Ik geloof ook niet in een hiernamaals. Mijn recente werk, I Will Show You Fear in a Handful of Dust (2016, red.), is een video van dwarrelend stof. Als mens ben je niets anders dan een transformatie van de stof. Zelfs onze angst huist in de materie.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten