The Don't Stop Now: Fashion Photography Next exhibition, organised by Foam in collaboration with guest curator Magdalene Keaney, starts out from the fact that fashion photographers are first and foremost photographers. The exhibition provides a platform for a new generation of image-makers who work with fashion. Don't Stop Now: Fashion Photography Next offers an exciting glimpse into the wealth of contemporary practices in fashion photography, resulting in a dynamic, colourful and multi-faceted presentation.
Variety and hybrid are two major characterisations of the work of these young photographers. The exhibition shows the diversity in approaches, as well as the abundance of photographic methods. Developments in fashion photography proceed for the most part equally as those in other fields of photography. Contrary to the possibilities presented by digital technology, many emerging photographers turn to analogue techniques and process their own images in the darkroom. Some photographers are particularly interested in the artificial character of the fashion image and are pushing the limits of the medium via manual interventions and manipulation; others, on the contrary, investigate the possibilities offered by the digital aesthetic. To do so, various forms are juxtaposed and combined, such as studio and location shots, and genres such as still life, landscape, portrait and abstraction. Collage, sculpture, installations and performance also naturally assume a place in their method of working. The most important rule is that there are in fact no rules.
The emergence of zines, independent underground publishers and self-publishing has offered a welcome alternative to the monopoly position long held by the major publishing companies. This has created a kind of underground circuit that allows more space for experimentation, existing parallel to the world of the established global fashion industry. The opportunities presented by self-publishing and social media are for many of the photographers discussed here a major instrument of promoting their own work without mediation by galleries, agencies or established institutions.
The photographers who are featured here are considered as a new generation making groundbreaking work and following in the footsteps of famed colleagues of the established order, such as Mario Testino, Steven Meisel, Jürgen Teller or Inez & Vinoodh. Concurrent with this exhibition, a book by Magdalene Keaney with the same title will be published by Thames & Hudson. Don't Stop Now: Fashion Photography Nextis intended as a positive statement regarding the work of the young photographers included in the exhibition and the book, both now and in the future.
Foam: nieuwe stappen in modefotografie
DoorSandra Heerma van Voss
DONDERDAG 24 JULI 2014
Mooie jonge mensen in grote onderbroeken, stoeiend in een kaal huis – dit hebben we eerder gezien. Net als de treurige mannequin met sprietjeshaar die een kleine, stille pauze neemt van de catwalk-chaos om haar heen.
Deze foto’s van Chad Moore ( VS, 1987) en Kasia Bobula (Polen, 1983) voldoen aan de grootste clichés in de modefotografie: het quasi-nonchalant etaleren van benijdenswaardige fysieke schoonheid. Opvallende styling is leuker, doet de kleding meer recht en lijkt gek genoeg bereikbaarder, zeker als een fotograaf voor afwijkende modellen kiest. Charlie Engman (VS, 1987) plaatst zijn eigen moeder – rood recht haar, chagrijnige tronie – in designkleding voor kleurige kartonnen studiodecors.
Bij Erik Madigan Heck (VS, 1983) vergroeien kostuums, kapsels en achtergrond middels digitale bewerking tot een soort geometrisch behang waaruit alleen de bleke huid van de mannequins oplicht. Het zwart-witportret dat de Nederlander Philippe Vogelenzang (1983) maakte van actrice Gabourey Sidibe, als rijzige operazangeres in een plisséjurk van Issey Miyake, is zo mooi dat het de grenzen van het genre ver overstijgt. Elk detail draagt bij aan een karakterstudie.
Alle vijf de fotografen werden door curator Magdalene Keaney geselecteerd voor Fashion Photography Next, een prachtig uitgegeven boek waarin ze een nieuwe lichting onder bredere aandacht wil brengen. Voor fotomuseum Foam in Amsterdam stelde Keaney rond deze 35 namen een bescheiden tentoonstelling samen, met werk dat grotendeels met het boek overlapt. Een generatie is het niet echt; er zitten twintigers en veertigers bij, en ook stilistisch zijn de onderlinge verschillen groot.
Er kleven nogal wat stigma’s aan de term modefotografie, blijkt uit Keaneys interessante inleiding. Het voorvoegsel ‘mode’ duidt op trendy, helemaal van nu, en dus vergankelijk, gekoppeld aan de waan van de dag. Binnen het kunstfotografisch establishment geldt het als een oppervlakkig subgenre. Keaney vindt dit grote onzin. Doordat het zo snel is, kan modefotografie voorloper en zelfs aanjager zijn op technisch en sociaal-maatschappelijk gebied – denk aan Calvin Kleins unisex-parfumreclames. Bovendien is het een echt vak: de fotografen uit Fashion Photography Next zijn veelal academisch opgeleid en breed kunsthistorisch onderlegd. Ze klonteren vanouds samen in de drie modecentra (Londen, New York, Parijs) en werken met ouderwetse, langzame camera’s.
Grote kledingconcerns en prestigieuze papieren (!) tijdschriften – Vogue, W, The gentlewoman – zijn nog altijd de machtigste en/of meest begeerde opdrachtgevers, hoewel de creatieve mogelijkheden hier ondergeschikt zijn aan de wensen en het budget van de klant.
Nieuwe ontwikkelingen zijn er ook. De macht van bedrijven, bladen en de kunstscene is niet meer allesbepalend; dankzij internet en ‘independent’ tijdschriften is een bloeiende undergroundcultuur ontstaan. Wie nu een boek wil maken, neemt een onafhankelijke uitgever in de arm en verkoopt het online. ‘Zines’, blogs en social media geven een fotograaf de kans om in alle vrijheid en zo snel als hij (of zij; het aantal vrouwen áchter de camera neemt voor het eerst in de honderdjarige geschiedenis van het vak snel toe) wil een publiek voor zijn werk te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten