Stanley Greene - Black Passport
16 December 2011 - 5 February 2012
Foam presents Black Passport, a project by and about the American conflict photographer Stanley Greene (New York, 1949). Black Passport shows photos of conflicts and disasters combined with photos of Greene's private life. The result is a revealing portrait of a photographer who is addicted to the adrenaline rush of being on the move, but at the same time realises the sacrifices he makes in his personal life. Stanley Greene has photographed in regions such as Chechnya, Iraq, Rwanda and Sudan and is one of the founders of the international photo agency NOOR.
Every day, newspapers and magazines are filled with photos of war, oppression and violence. The photographer that enables us to watch what is happening in the rest of the world from the safety of our own homes, however, usually remains invisible. This is not the case in Black Passport, the biography of war photographer Stanley Greene, which appeared in book form in 2009 and will be exhibited in Foam starting on 16 December. Photos of conflict and disaster regions such as Rwanda, Sudan, Chechnya and Iraq are alternated with photos from the private life of Stanley Greene: photos of Paris and many women. Slide shows will also be presented, interspersed with texts from the book. Greene's voice resounds through the exhibition space - he is disconcertingly frank: 'I think you can only keep positive for eight years. If you stay at it longer than that, you turn. And not into a beautiful butterfly.'
Just as Stanley Greene, visitors to the exhibition are poised between the safety of Western life and the horrors of foreign wars. And it is precisely this juxtaposition that causes these photos to stir us more than the stream of bad-news images that inundate us daily. In addition, Black Passport is a fascinating story about what it is like to be a war photographer. Why does someone choose to be continually confronted with death and misery? Is it an escape from everyday reality and a craving for adventure?
Stanley Greene has photographed in the former Soviet Union, Central America, Asia and the Middle East. His work has appeared in publications including Newsweek, The New York Times Magazine, Stern and Paris Match. He has won various World Press Awards and in 2004 the W. Eugene Smith Award. Open Wound: Chechnya 1994-2003was published in 2004 and his book Black Passport in 2009. Greene is one of the founders of the Amsterdam-based international photo agency NOOR.
The exhibition has been produced in close cooperation with Teun van der Heijden , the compiler and designer of Stanley Greene's book, Black Passport. Van der Heijden is a graphic designer and has for many years worked with World Press Photo and renowned international photographers.
Zie ook
De fotograaf geeft zich bloot ...
Zie ook
De fotograaf geeft zich bloot ...
'De beloning voor die ene geweldige foto is beter dan seks'
Oorlogsfotograaf Stanley Greene vermengt op expositie in Foam beelden uit conflictgebied met foto's uit zijn privéleven
Hille Takken
Fotograaf Stanley Greene is verslaafd aan de oorlog. Daardoor mislukken al zijn liefdes. De expositie Black Passport gaat over dit persoonlijke dilemma.
Ik denk dat je maar acht jaar positief kunt blijven. Als je er langer in blijft, verander je. En niet in een mooie vlinder.
Stanley Greene (61) brengt al bijna twintig jaar oorlogen in beeld. De expositie Black Passport in het Amsterdamse fotografiemuseum Foam wisselt foto's van conflicten af met beelden uit zijn persoonlijke leven. We worden motten, staat er in een tekst van Greene op de muur van Foam geprojecteerd. En wat een mot doet, die vliegt in de vlam. Vele vrouwen liet Greene in de steek, als hij weer op pad ging. Of zij lieten hem zitten. Black Passport portretteert iemand die, getraumatiseerd door oorlogen en relatiebreuken, hunkert naar vrede en verbintenis. Een rauw leven.
Ik was verslaafd aan drugs, zegt Greene. Het was chemische roulette; niet al mijn vrienden hebben het overleefd. Ik heb geluk gehad. Nu ben ik verslaafd aan het overleven van oorlogen.
Greene reist eerdaags af naar Nigeria, India, China en Pakistan voor een project over elektronisch afval, en wacht ondertussen op groen licht om naar Syrië te gaan. Bovenop het nieuws leven heeft iets romantisch. Erbij zijn, zoals toen de Berlijnse muur viel. Ook in Tsjetsjenië had ik het gevoel deel te worden van de geschiedenis. That's the juice. Iets maken is zo groots. De beloning voor die ene geweldige foto is beter dan seks.
Het idee om ook persoonlijke elementen op te nemen in Greenes oorlogsbiografie, komt van grafisch ontwerper Teun van der Heijden die in 2009 het boek samenstelde waarop de expositie is gebaseerd.
Greene: Teun heeft geweldig werk verricht. De keerzijde is dat sommige vrouwen die erin voorkomen, hebben geklaagd. Een van de vrouwen had zelfs een advocaat in de arm genomen. Het kwam tot een schikking. Anderen voelden zich juist vereerd, zegt Greene. Eerst zagen ze het als een aantasting van hun privacy. Nu beschouwen ze het meer als erkenning voor hun rol in mijn leven.
Greenes foto's zijn soms vaag en onscherp, waardoor een schilderachtig beeld ontstaat. Zo verbeeld ik mijn visie. Ik zie de wereld door de huid van een ui. En het past bij zijn manier van werken. Ik weet niet precies hoe een camera werkt, wel hoe een situatie voelt, en dat is wat telt. Een camera is een soort extensie van het oog naar het hart.
Greene vatte in 2006 met de Nederlandse fotograaf Kadir van Lohuizen het plan op voor een nieuw fotoagentschap. Een jaar later werd in Amsterdam, met negen fotografen en Claudia Hinterseer als directeur, NOOR opgericht. We hebben een manifest getekend, waarin we onze ethische verantwoordelijkheid hebben vastgelegd. Ethiek vind ik belangrijk. Ik was een keer bijna getuige van een executie. Toen heb ik mijn camera laten zakken. Anders had ik de situatie verergerd. Dat is het niet waard. Als voorbeeld noemt Greene een kwestie die vorig jaar april in het nieuws kwam. De Italiaanse fotograaf Marco Vernaschi, die een reportage maakte over kindermoorden in Oeganda, vroeg de ouders van een vermoord meisje, van wie de armen en benen waren gehakt of hij hun dochter, die al was begraven, toch kon fotograferen. Ziedend was ik. Deze fotograaf heeft de grens van fatsoen ver overschreden. Hij vond het belangrijk 'om het verhaal te vertellen'. De arrogantie! Hoe vaak is al voorgekomen dat journalisten onethisch werken, zonder dat we ervan weten? Greene streeft ernaar als journalist onafhankelijk te blijven, maar geeft toe dat het niet altijd lukt. In Tsjetsjenië sympathiseerde ik met de opstandige Tsjetsjenen. In Karabach voelde ik in eerste instantie sympathie voor Armeniërs die hun recht op een orthodox leven verdedigden.
De meeste conflicten gaan om verliezen en wreedheden, maar brengen zelden winaars voort, vindt Greene. Politici denken niet goed na over de consequenties van hun beleid. Neem de val van de Berlijnse muur. Iedereen blij, maar er zijn daarna veel meer doden gevallen dan daarvoor, bijvoorbeeld in de zuidelijke staten van de voormalige Sovjet-Unie.
Greene is besmet met hepatitis C. Hij zou die ziekte hebben opgelopen in Tsjaad, toen hij zich schoor met een besmet mes. Toch denkt hij nog niet aan rustig aan doen. Verveeld raken is het begin van sterven. Ik verlang nog steeds naar een relatie die beklijft. Alles draait om het risico te nemen iets aan te gaan. Doen we dat niet, dan zijn we lafaards, gevangenen van onze verlangens.
Pop, mode, oorlog De Afro-Amerikaanse oorlogsfotograaf Stanley Greene was bij ongeveer alle oorlogen van de afgelopen twintig jaar. Hij deed verslag van oorlogen in Irak, Afghanistan, Kroatië, Darfur, Tsjetsjenië, Azerbajdzjan, Georgië, Somalië, Kasjmir en Libanon. Zijn werk werd veelvuldig bekroond, onder meer met twee World Press Photo-prijzen. Greene werd in 1949 geboren in Brooklyn, New York. Zijn ouders waren acteurs. Tijdens zijn studie in de jaren zeventig in San Francisco begaf hij zich in de punk- en rockcultuur. Hij fotografeerde rockbands als The Dead Kennedys, Nick Cave & The Bad Seeds, The Clash, Killing Joke. In 1986 vestigde hij zich als modefotograaf in Parijs. Op zijn veertigste, in 1989, bracht hij in Berlijn de val van de muur in beeld. Vooral zijn foto van een meisje in tutu met champagne werd een beeld van de omwenteling. Tijdens de coup tegen de Russische president Jeltsin in 1993 werd hij bijna gedood in het Witte Huis in Moskou.
Info: Black Passport: t/m 5 februari 2012 in Foam, Keizersgracht 609, Amsterdam. Geopend 10.00 -18 uur, do/vr van 10.00 - 21.00 uur.
Foto-onderschrift: Israëlische raket raakt twee mensen op een motorfiets. Tyre, Libanon, augustus 2006. Explosie op de weg naar Kirkuk, Irak, april 2004.
Persoon: Stanley Greene
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.
'De beloning voor die ene geweldige foto is beter dan seks'
Oorlogsfotograaf Stanley Greene vermengt op expositie in Foam beelden uit conflictgebied met foto's uit zijn privéleven
Hille Takken
Interview Fotograaf Stanley Greene is verslaafd aan de oorlog. Daardoor mislukken al zijn liefdes. De expositie Black Passport gaat over dit persoonlijke dilemma.
Ik denk dat je maar acht jaar positief kunt blijven. Als je er langer in blijft, verander je. En niet in een mooie vlinder.
Stanley Greene (61) brengt al bijna twintig jaar oorlogen in beeld. De expositie Black Passport in het Amsterdamse fotografiemuseum Foam wisselt foto's van conflicten af met beelden uit zijn persoonlijke leven. We worden motten, staat er in een tekst van Greene op de muur van Foam geprojecteerd. En wat een mot doet, die vliegt in de vlam. Vele vrouwen liet Greene in de steek, als hij weer op pad ging. Of zij lieten hem zitten. Black Passport portretteert iemand die, getraumatiseerd door oorlogen en relatiebreuken, hunkert naar vrede en verbintenis. Een rauw leven.
Ik was verslaafd aan drugs, zegt Greene. Het was chemische roulette; niet al mijn vrienden hebben het overleefd. Ik heb geluk gehad. Nu ben ik verslaafd aan het overleven van oorlogen.
Greene reist eerdaags af naar Nigeria, India, China en Pakistan voor een project over elektronisch afval, en wacht ondertussen op groen licht om naar Syrië te gaan. Bovenop het nieuws leven heeft iets romantisch. Erbij zijn, zoals toen de Berlijnse muur viel. Ook in Tsjetsjenië had ik het gevoel deel te worden van de geschiedenis. That's the juice. Iets maken is zo groots. De beloning voor die ene geweldige foto is beter dan seks.
Het idee om ook persoonlijke elementen op te nemen in Greenes oorlogsbiografie, komt van grafisch ontwerper Teun van der Heijden die in 2009 het boek samenstelde waarop de expositie is gebaseerd.
Greene: Teun heeft geweldig werk verricht. De keerzijde is dat sommige vrouwen die erin voorkomen, hebben geklaagd. Een van de vrouwen had zelfs een advocaat in de arm genomen. Het kwam tot een schikking. Anderen voelden zich juist vereerd, zegt Greene. Eerst zagen ze het als een aantasting van hun privacy. Nu beschouwen ze het meer als erkenning voor hun rol in mijn leven.
Greenes foto's zijn soms vaag en onscherp, waardoor een schilderachtig beeld ontstaat. Zo verbeeld ik mijn visie. Ik zie de wereld door de huid van een ui. En het past bij zijn manier van werken. Ik weet niet precies hoe een camera werkt, wel hoe een situatie voelt, en dat is wat telt. Een camera is een soort extensie van het oog naar het hart.
Greene vatte in 2006 met de Nederlandse fotograaf Kadir van Lohuizen het plan op voor een nieuw fotoagentschap. Een jaar later werd in Amsterdam, met negen fotografen en Claudia Hinterseer als directeur, NOOR opgericht. We hebben een manifest getekend, waarin we onze ethische verantwoordelijkheid hebben vastgelegd. Ethiek vind ik belangrijk. Ik was een keer bijna getuige van een executie. Toen heb ik mijn camera laten zakken. Anders had ik de situatie verergerd. Dat is het niet waard. Als voorbeeld noemt Greene een kwestie die vorig jaar april in het nieuws kwam. De Italiaanse fotograaf Marco Vernaschi, die een reportage maakte over kindermoorden in Oeganda, vroeg de ouders van een vermoord meisje, van wie de armen en benen waren gehakt of hij hun dochter, die al was begraven, toch kon fotograferen. Ziedend was ik. Deze fotograaf heeft de grens van fatsoen ver overschreden. Hij vond het belangrijk 'om het verhaal te vertellen'. De arrogantie! Hoe vaak is al voorgekomen dat journalisten onethisch werken, zonder dat we ervan weten? Greene streeft ernaar als journalist onafhankelijk te blijven, maar geeft toe dat het niet altijd lukt. In Tsjetsjenië sympathiseerde ik met de opstandige Tsjetsjenen. In Karabach voelde ik in eerste instantie sympathie voor Armeniërs die hun recht op een orthodox leven verdedigden.
De meeste conflicten gaan om verliezen en wreedheden, maar brengen zelden winaars voort, vindt Greene. Politici denken niet goed na over de consequenties van hun beleid. Neem de val van de Berlijnse muur. Iedereen blij, maar er zijn daarna veel meer doden gevallen dan daarvoor, bijvoorbeeld in de zuidelijke staten van de voormalige Sovjet-Unie.
Greene is besmet met hepatitis C. Hij zou die ziekte hebben opgelopen in Tsjaad, toen hij zich schoor met een besmet mes. Toch denkt hij nog niet aan rustig aan doen. Verveeld raken is het begin van sterven. Ik verlang nog steeds naar een relatie die beklijft. Alles draait om het risico te nemen iets aan te gaan. Doen we dat niet, dan zijn we lafaards, gevangenen van onze verlangens.
Pop, mode, oorlog De Afro-Amerikaanse oorlogsfotograaf Stanley Greene was bij ongeveer alle oorlogen van de afgelopen twintig jaar. Hij deed verslag van oorlogen in Irak, Afghanistan, Kroatië, Darfur, Tsjetsjenië, Azerbajdzjan, Georgië, Somalië, Kasjmir en Libanon. Zijn werk werd veelvuldig bekroond, onder meer met twee World Press Photo-prijzen. Greene werd in 1949 geboren in Brooklyn, New York. Zijn ouders waren acteurs. Tijdens zijn studie in de jaren zeventig in San Francisco begaf hij zich in de punk- en rockcultuur. Hij fotografeerde rockbands als The Dead Kennedys, Nick Cave & The Bad Seeds, The Clash, Killing Joke. In 1986 vestigde hij zich als modefotograaf in Parijs. Op zijn veertigste, in 1989, bracht hij in Berlijn de val van de muur in beeld. Vooral zijn foto van een meisje in tutu met champagne werd een beeld van de omwenteling. Tijdens de coup tegen de Russische president Jeltsin in 1993 werd hij bijna gedood in het Witte Huis in Moskou.
Info: Black Passport: t/m 5 februari 2012 in Foam, Keizersgracht 609, Amsterdam. Geopend 10.00 -18 uur, do/vr van 10.00 - 21.00 uur.
Foto-onderschrift: Israëlische raket raakt twee mensen op een motorfiets. Tyre, Libanon, augustus 2006. Explosie op de weg naar Kirkuk, Irak, april 2004.
Persoon: Stanley Greene
Foto-onderschrift: Israëlische raket raakt twee mensen op een motorfiets. Tyre, Libanon, augustus 2006. Explosie op de weg naar Kirkuk, Irak, april 2004.
Persoon: Stanley Greene
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten