Piet Zwart
From Wikipedia, the free encyclopedia
He started his career as an architect and worked for Jan Wils and Berlage.
As a designer, Zwart was well known because of his work for both the Nederlandse Kabelfabriek Delft (the Dutch Cable Factory in Delft) and the Dutch Postal Telegraph and Telephone, and as a pioneer of modern typography. He did not adhere to traditional typography rules, but used the basic principles of constructivism and "De Stijl" in his commercial work. His work can be recognized by its primary colors, geometrical shapes, repeated word patterns and an early use of photomontage.
He created a total of 275 designs in 10 years for the NKF Company, almost all typographical works. He resigned in 1933 to become an interior, industrial and furniture designer.
Piet Zwart died at the age of 92 in 1977.
Nederlandse typograaf, fotograaf en industrieel ontwerper
De Nederlandse typograaf, fotograaf en industrieel ontwerper Piet Zwart werd in 1885 geboren te Zaandijk.
Zwart studeerde aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam van 1902 tot 1907. Hij volgde les in architectuur en tekenen. Na zijn studie verhuisde hij naar Leeuwarden, waar hij tekenles gaf. In de twee jaar voor de Eerste Wereldoorlog studeerde hij aan de Technische Hogeschool in Delft tot hij werd opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen.
Assistent van architect H.P. Berlage
Regelmatig ontmoete hij Jan Wils en Huszár, die hem zeer beïnvloedden, maar toch zou Piet Zwart nooit deel uit gaan maken van De Stijl.
In 1919 werkte hij bij de firma De Stijl van Jan Wils. Twee jaar later werd hij assistent van de architect H.P. Berlage. Later schreef Zwart hierover: "In die tijd was de relatie van de architect met de werknemer compleet anders dan tegenwoordig. Assistenten worden tegenwoordig genoemd als zij van belang zijn geweest. Dat was in die tijd niet het geval; je was een nederige werknemer, de architect was je baas en deze relatie was heel duidelijk."
Nederlandsche Kabelfabriek (NKF)
Op zesendertig-jarige leeftijd ontwierp Zwart voor het eerst voor de vertegenwoordiger van Vickers. In 1923 introduceerde Berlage hem bij de Nederlandsche Kabelfabriek (NKF). Piet Zwart verwees de traditionele typografische principes naar de prullenmand en koos de formele constructieve De Stijl aanpak voor zijn Nederlandse ontwerpen. De relatie met de NKF bleef tot 1933 in stand. Gedurende deze tien jaar produceerde hij 275 advertenties en de veel geprezen publicatie "Sterkstroom". Later verklaarde Piet Zwart wat hij had geleerd van deze opdrachten: "Eigenlijk heb ik op deze manier geleerd wat typografie inhield. Ik kende de termen niet, ik kende de methoden niet, ik wist niet eens het verschil tussen boven- en onderkast."
Om zoveel mogelijk aandacht te krijgen van de klant experimenteerde Zwart hevig met grote schreefloze letters, herhalingen van woordenpatronen en sterke diagonalen. Bovendien was hij één van de eerste, die de fotomontagetechniek toepaste.
Belangrijke opdrachtgevers
Dankzij de typografische opdrachten kon hij het zich veroorloven om zijn baan bij Berlage op te geven toen hij ongeveer veertig was. Naast de NKF werkte Piet Zwart voor vele andere klanten, waarvan de belangrijkste de PTT was. Hij ontwierp vijf postzegels en ook enig reclamedrukwerk voor het staatsbedrijf.
Bruijnzeel
Zijn intuïtieve aanpak en vooral ook zijn ingenieuze manipulatie van grafische elementen, gecombineerd met de typische De Stijl kleurencombinaties, vormden een contrast met de meer formele benadering door andere exponenten van de "nieuwe" typografie.
Aan het einde van 1933 maakte Piet Zwart een grote ommezwaai. Voor de Nederlandse firma Bruijnzeel ging hij keukeninterieurs ontwerpen.
Piet Zwart overleed te Wassenaar in 1977.
The name De Stijl, title of a magazine founded in the Netherlands in 1917, is now used to identify the abstract art and functional architecture of its major contributors: Mondrian, Van Doesburg, Van der Leck, Oud, Wils and Rietveld. De Stijl achieved international acclaim by the end of the 1920s and its paintings, buildings and furniture made fundamental contributions to the modern movement.
|
Op weg naar het museum liet ik mijn camera op het trottoir vallen, verloor tweehonderd meter verder een stuk van mijn hak, kreeg in het museum een berisping omdat ik een foto maakte van de keuken en besmeurde de museumvloer met modder uit de museumtuin. Kortom, afgelopen dinsdag was ik in het Centraal Museum in Utrecht en zag de tentoonstelling ideaal ! wonen. Ik maakte er in het diepste geheim mijn foto's, de Volkskrant schreef erover in haar kunstbijlage:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten